Deli kızın anısına bir veda / Robert Peköz

Bu son yazmam sana,
Hikayemiz bitmiş olacak,
Gerçek bir hikaye diyebilirsek,
Veda şiirlerini hiç sevmedim,
Bak bende zorunda kaldım yazmaya,
Yaşamın paradokslarını insan aşamıyor,
Karşı olduğun bir çok şeyi,
Yapmak zorunda kalıyorsun,
Veda şiirlerini yazmak hep zor olmuş,
Bir hüzün kaplıyor bütün ruhun,
Kalıyorsun yaşadıklarının ağırlığı altında,
Acılar hissederek başlıyorsun,
Elin gitmiyor kaleme, yazamıyorsun,
Düşünüyorsun kara-kara yüreğinde sızılarla,
Bu gerçeği şimdi anladım,
Kara verirken hafife almışım,
Anlayamamışım yaşatacağı zorlukları,
Başladım yazmaya, gidemedim uzağa,
Kalem gitmiyor ileriye, 
İsyan ediyor yazmaya,
Bıraktım kalemi defterime
Ellerimi koydum cebime,
Gözlerimi diktim yere,
Esir edilmiş gibiyim,
Döndüm durdum sağa-sola,
Balkona attım kendimi,
Amaçsızca bir boşluğa daldım,
Gözüme çarpan ne varsa gri,
Nefesimi bıraktım doğanın karanlığına,
Döndüm gökyüzüne bakmaya,
Kara bulutlarla yüzleştim,
Yağmur başlıyor yavaş yavaş,
Yeniden döndüm masaya,
Vurdum kalemi yere,
Yırtım karaladığım sayfayı,
Yaslandım sandal-yama,
Nereden başlamalıyım,
Mutlaka bir yolunu bulmalıyım
Bir türlü giremiyorum,
Ellerim titriyor,
Başım dönüyor,
Saçlarım diken-diken,
Dişlerim çenemi dövüyor,
Gözlerim yaş küpü,
Bir türlü ağlayamıyorum,
Kurumuş bir ağaç gibiyim,
Kalbime birikmiş bütün sıkıntılar,
Deli kız……
Sen geçtin mi bu sınavda,
Yazdı mı hiç veda şiiri,
Benim gibi çaresiz kaldınmı,
Devasa bir canavarla boğuşuyorum,
Düşman çok çetin, ben güçsüz,
Beynimde ne varsa uçmuş sanki,
Bir başlaya bilsem, bir başlasam,
Gerisi gelir diye umutlanırım,
Masamda kafam gibi karışık,
Hiç bir şey yerinden durmuyor,
Viski bardağım bile kaçamaklarda,
Gözüme bir türlü görünmez,
Bir yudum diklesem belki değişir koşullar,
İntikam alırcasında diktim şişeyi kafama,
Midemin boşluğuna yolladım bolca alkol,
Tekrar yaslandım sandalyeme,
Isınıyor kafam yavaş yavaş,
Heyecan, korku dağılıyor,
Beynim özgürleşiyor,
Hapishane duvarları yıkılıyor,
Gözlerim kalemi arıyor,
Bak kalemde hain çıktı,
Yok her zamanki yerinde,
Ama “Allah’ım” bu ne iş,
Nedir bu yaşadıklarım,
Gözlerim hala kalemi arar,
Elim atım sol cebime,
Haini yakaladım orada,
Gözlükte yok güzümde,
Ben başlayamam yazmaya,
Masam dağınık, ben çaresiz,
Gözlük yerlerde geziyor,
Aldım kalemi elime,
Yeniden yazmaya, karalamaya,
Ok yaydan çıktı artık,
Durduramaz kalemimi kimse,
Öyle yazacağım çok şey birikmiş ki,
Deli kız…..
Seni tanımadan şiirlerin şairlerini,
Yada şairlerin şiirlerini tanımazdım,
Nedense şiirlere hep soğuk bakardım,
Gençliğimden kalan bir kaç şiir bilirdim,
Biraz Ahmet Arifi, birazdan fazla Nazım,
Ama Can Yüceli bir başaka tanırdım,
Hele Can Yüceli sarhoşken dinle,
Ağzında çıkan her kelime bir hazine gibi,
Dili zor dönerdi şiiri okumaya,
Okurken şiiri kedisi bir deha olurdu gözümde,
Ama ben gende şiirlere soğuk bakardım,
Sevdiğim kadına mektuplar yazdım bolca,
Yaşadıklarım tek tek not ederdim,
Ama şiir girmedi yazdıklarımın arasına,
Şiir kitapları da aldım, açmadım sayfaların,
Bıraktım kütüphanemin tozlu raflarına,
Deli kız….
Hayallerime bir deli kadın aldım,
Deliliği insan sevgisi dolu,
Yüreği ter-temiz,,
İsyan ediyor gördüğü haksızlığa,
Baş kaldırıyor zulme, şiddete, baskıya,
Ruhu devrimci, dünyası insan sevgisi dolu,
Elinde bir isyan bayrağı salıyor,
Deli kız diye bir şiire rastladım,
Tamda düşündüğüm deli kızı anlatıyordu,
Bir çok kez okudum bu şiiri,
Hemde bütün dikkatler-imle,
Başladın sana şiir denemesine yazmaya,
Olmadı, beceremedim, yazamadım,
Beceriksizliğime kızdım, 
Şiir yazmanın bu kadar kolay olmadığını anladım,
Ne kadar şiir kitabı varsa raflarda,
Aldım masama başladım okumaya,
Şiir okumak günlerimi, ayları mı aldı,
Yeniden Nazımı, Ahmet Arifi, Can Yüceli okudum,
Aziz Nesini, Atila İlahnı, Cemel süreya,
Ataoğlu Behramoğlunu ve bir çok şair tanıdım,
Daha nice tanınmamış şiir yazarlarıyla yüzleştim,
Ne şiirler gördüm bu şairlerde,
Şiire ilişkin ne bulduysam okudum,
“KATRİN”diye bir şiir kitabı elime geçti,
İlk okuduğumda kavga ettim kitapla,
Böyle şiiri mi olur diye yazarına öfkelendim,
Sanki şiirde anlayan birileri gibi eleştirdim,
Şiire alıştıkça o kitap elimden düşmüyor,
Yazar şiiri kalıplarda almış,
Kuralları korkusuzca bir yerle hapis etmiş,
“KATRİN’İ anlatırken şiir de devrim yapmış,
Ben yazmaya başlarken onu gibi yazmak istedim,
Denedikçe onun gibi yazmaya, yazmalarımız ayrıştı,
Anladım ki şiirin özel bir yöntemi bulunmuyor,
Şiir yazmak bir başka yetenek,
Okumak, seslendirmek bir başka güzellik,
Hele şairde kendi şiirlerin okuma yeteneği varsa,
Şiiri sen o zaman dinle, sen şiiri o zaman gör,
Hiç beğenmediği bir şiiri, sahibinde dinledin mi,
Ben dinledim ve şok oldum, 
Okuduğum şiirle, sahibinin okuduğu şiir aynı değildi,
Bana öylesine bir haz hissederdi ki şiirin sahibi,
Ona binlerce kez açıklamaya çalıştım.
Deli kız……
Şiiri en çok da kimde sevdim,
Son yılladır tanıdığım Deli Ozan da,
Yani Doğan Yeşil yoldaşım da sevdim,
Şiirde üç zamanı ustaca birleştiriyor,
Yazdığı her cümle Ali baba hazinesi gibidir,
Ben birde şiiri sende çok sevdim,
Sana şiir yazdıkça, şiire bağlandım,
Her gün kendimle savaştım,
Daha iyisin yazmak için emek verdim,
Büyük şairleri okudukça, şair olmadığımı anladım,
Sana kendimi anlatmayı şiirlerde sevdim,
Bir gün sana şiir yazmasam,
Sen gel bendeki huzursuzluğu göreydin,
Deli kız merak eder diye nasılda üzülürdüm,
Çok şiir yazdım sana biliyorsun,
Her yazdıkça nasılda korkardım,
Yanlış yapardım diye nasıl sıkılırdım,
Büyük bir yükü altındaymış gibi terlerdim
Her seferinde kaç sayfa yırtıp attım,
Kaç kalem kırdım, bir ceza gibi,
Kim bilir kaç defa kafayı buldum,
Kim bilir kaç gece sabahladım,
Güneşin doğuşuna gözlerim açtım,
Ayın bulutlarla kavgasını gördüm,
Gecenin karanlığında yıldızlar saydım,
Serseri gibi dolaştım gecenin karanlığında,
Ne yağmurlar yedim seni düşlerken,
Ne soğuk kış günler geçirdim sokaklarda,
Kar yağarken seni hayallemek nede güzel olurdu
Bazen ayaklarım-ellerim buz tutardı soğuktan,
Yazın sıcağında seninle yürümek ne zor olurdu,
Seninle kavga tutuştuğumuz zaman bile
Sana yarınki şiiri yazmayı düşünürdüm ,
Deli kız….
Şu aklımı akılsızlığın gördün mü,
Ne işler aştı başıma, ne işler,
Ağrımayan başımı ağırtım seninle,
Sana şiir yetiştirme sevdasına düştüm,
Sanki şiirden başka aşkı açıklama yolu yokmuş,
Nedenini bilmem gece aşkın yükü daha ağır gelir,
Aşık adam geceleri sevgilisin dahamı çok arar
Birde insan yalnız kaldın mı ruhu sıkıldım insanı,
Dertleşmek için ilk aklına gelen sevgilisi oluyor,
Bir de anladım ki aşkın sevişme değilmiş sadece,
Aşk kokusunu ruhunda hissetmekmiş,
Her zaman ona büyük özlem duymak mış,
Göz göze gelindiğine zaman heyecana kapılmakmış,
En zor anları, en zor günleri birlikte paylaşmakmış,
Aşk bir kavgaymış, bir isyanmış, bir çatışmamaymış,
Aşk devasa yartıcılık mı, güçlü bir enerjiymiş,
Aşk bir anlama büyük bir delilikmiş
Bazen bir çocuk gibi sarılıp uykuya almakmış,
Anladım ki aşkın tarif yok, gerçekten yokmuş,
Aşk anlatılmaz, anlatılan aşk, aşk değildir,
Aşk güzeli ve zor seçmenin bir hikayesidir,
Aşk yaşıyorsa vardır, buda benim inancım,
Yaşanmayan aşk bir masaldan ibarettir,
Yaşanmayan aşkın yaratıcı gücü yoktur,
Yük olmaktan başka bir iş görmez,
Deli kız….
Sana şiir yazmaya başlarken nasıl zorlandım,
Yetenlerin aşan bir işe girdin mi yük olur,
Ne acılar çektim yazmaya başlarken,
Nasılda zorlandım, deliriyordum yazmayınca,
Birde en güzelin yazmayı kafaya koymuşum ya,
Başarısızlığımı yeteneksizliğime bağlardım,
Başlardım kendimle kavga etmeye, suçlamaya,
Güneşin doğuşuna kaç kez şahitlik ettim,
Kaç kez kalemi dişlerimle parçaladım,
Kaç kez sana şiir yazmaktan vaaz geçtim,
Ne zamanki aşk şiiri,
Zoru başparmakmış,
İşte o zaman karar verdim,
Bütün engelleri aşmaya,
Başladım her şeye sıfırdan denemeye,
Yeniden topladım bir araya şiir kitapları
Verdim zamanımı bolca okumaya,
Kimi ünlü şairleri özendim yazarken,
Özellikle de Nazım, Can Yüceli, Ahmet arifi,
Bir arada Doğan Yeşile özendim, 
Ayrıca şiir kitap olarak “Katirin” gözüm tutu,
Baktım ki bu ünlüler şiirin tepesinde duruyorlar,
Benim o dağa tırmanma şansım yoktu,
Ama tepe içimde bir özlem olarak duruyor,
Anladım ki ben hala şiiri tanıyamamışım,
Şiir, çok şiir kitabı okunarak yazılamazmış,
Benim başarısızlığımın nedenin anladım,
Şiir insanlık tarihin en büyük hazine-siymiş,,
Sevgi şiirde ulvi bir değer kazanırmış,
Şiirde birine benzemek 
Benim kendi yanlışım,
Bu yanlışa çok sonra ulaştım
Deli kız……
Anladın mı ne acılar, ne zorluklar çekmişim,
Sana bir kaç şiir yazayım diye, nelere katlandım,
Bu aşkın kendi doğasındaki bir başka zorluğu ,
Aşık, her zaman sevdiğine en güzelini sunmaktır
Bu duyguyu hiç kimsenin engelleme şansı yok,
Ama aşkta hikayeleri hep güzelden yana işlemez,
Aşkın kavgası olmada aşk güzel olmaz,
Savaş sonrası barış gibidir 
Kavga sonrası barışımız 
Nede güzelleşirdi sevgimiz,
Nasılda sokulurduk bir birimize,
Nasılda sarılırdık delicesine,,
Devam edecek…