Çocukluğumuzun Ateş Böcekleri | Aylin Özgür

Ne güzeldi onlar, bizi farklı dünyalara, farklı hayallere götüren ateş böcekleri…

Onları görünce kendimizi farklı bir masal diyarında sanırdık.

Birden gerçek hayat dekorları gitmiş, farklı sihirli bir anın dekorları oluşuverirdi. Ve onlar baş oyuncularıydı peri masallarımızın.

Oyunlarımızın, kovalamacanın bile bu denli değerli olduğunu hatırlatan harika varlıklardı Ateş böcekleri.

Sanırım tek ben değil, içinde çocuğu yaşatanlar da ateş böceği görünce aklına Ağustos aylarında o anılara dalıp gidiyor olmalı.

Belki Anneannelerimizle, belki Halamızla, belki de Teyzemizle çok güzel anılar biriktirmişizdir.

Belki ilk orada öğrendik sorumluluk almayı. İlk defa “Ateş böceğine bakarak hayal kurmayı… Onlarla, “evrene gönder” cümlesini orada duyduk.

Çocuk aklımızla neler neler hayal ettik?

Karanlık Ağustos akşamında yolumuzu aydınlatan, ışık saçan minik böcekler.

Belki de tek görevleri, her daim umutla ışık saçmak. Daha da keskin, daha da çabuk yakar sönerdi ışıkları.

Maneviyatın zirve yaptığı zamanlardı o zamanlar.

Şu anda, tek dilek dileme hakkımız olsaydı, belki de o zamanları dilerdik, kim bilir?

Harika olmaz mıydı? Her bir şeyin anlamlı olduğu, her şeyin değerli olduğu harika zamanlardı.

Masalların gerçek olduğuna, inandığımız nadide zamanlardan biri olarak hatıramızda kalan tek gerçek. Anılarımızda, her daim birer ışıltı olarak yer alacak.

O vakitlerde, tüm gün koştursak da işlerden bitkin düşsek de gece uykuya dalınca sabah dinlenmiş olarak uyanırdık.

O yıllarda henüz zaman kavramını yitirmemişti. Her şeye zamanımız yetiyor, herkese her şeye yetişiyorduk.

Artık bir nefes almaya vaktimiz yok. Az sonralarda kaybolmuş vaziyetteyiz.

Ya erteliyoruz zamanı, ya da yaşama geç kalıyoruz. Ağustoslar gelip geçiyor ve ateş böcekleri ışıltılarını gözden kaçırıyoruz.

Ya siz, en son ne zaman bir ateş böceği ile karşılaştınız?

Bu dünyada ateş böcekleri var olduğu sürece onlara iyi bakın.

İçinizdeki çocukla birlikte bir dua gibi tekrarlayın.

“Her daim bir Umut vardır.”

Biz inanırsak, o da bizimle inanır.

             Saygılarımla…