Çocuk ve çiçek aşkıyla balkısın yeryüzü | Arif Madanoğlu
Erken bindiren güz yanlış fırtına ohal
şergil şeceresiyle şiir ekeneğine düştü
ses orak, yumruk çekiç genco erkal
ısrarla ‘güneşi içenlerin türküsüne’ seferber!..
aklın keşfiyle kızılgezegen sevdasından
yasak meyve dişlenecekse, dişlenir!..
‘ hem okudum hem yazdım…’
gönül gücenik seçtim;
dil gurbeti ellerin sılasını!..
otuzüçüncü kuşak tespihböceği yumuşakça nesli
evrim yoksulu amfibilere döndü…
yâren yoldaş bildim şiiri
yürek yurdu sevdası akça devrimlere andaç!..
tan yürek, yâren yoldaş ufkuna teşne
güneş ilkeli bir ülke düşün… üşümesin düşün!..
çocuk ve çiçek aşkıyla balkısın yeryüzü
insancıklar, insanlık bilinciyle bilesin belleğini
tirşe lirik çağlasın şiirırmak!..
ölüdeniz… evrensel delta nâzım hikmet hasretine!..
dur, gitme; ses yoldaşım kal
çakırpençe ilkelerle bilişelim seninle
söylemler eyleme geçer… geçer zül saltanatı işkenceler
vuruşur gibi sevişmeler en çekici yasak!..
sözüm, söz!.. anadolu çınarı dikeceğim kızılgezegene
ses orak, çekiç yumruk genco erkal
‘ memleket mi yıldızlar mı gençliğim mi daha uzak’
ısrarla ‘kadınlar bizim kadınlarımız’
ısrarla ‘çocuklar öldürülmesin/ şeker de yiyebilsinler.’