Bir Yüzün Sürgünlüğünde | Aziz Kemal Hızıroğlu

karanlık sokaklarımın kandil ışığıydın

beni kollayan antik bir aydınlık

elinden tutulacak çocuktum hep, biliyordun

geceyarısı duvar yazılarına gönderilen

çocuk ki, korkularına şarkılar bestelenen

ne kadar geçmişti aynı sokaklardan

közlenmiş döndüm

dönüşümde yalnız değildim, görüyordun

denizden tuz çalmış bir bakış

ve eski bir şarkıyla geldim

kül saçarak vardım hüzünlü geçmişine

yalnızlıkları sürdüm

bilinmeyenin içine

dönüyordum kaçıncı yakılmaktan

yangın sonrası bir tek aşk kalıyor insana

başka hiçbir aidiyet

aşk ki

kaybetmek daha koyuyor adama

bulamamaktan

müebbet bir şairim acıların kıyısında

hangi kente gitsem

varoşlarında kimliğim beni arıyor

anlamımı sarmalayan gözlerin- inatla

asılı duruyor aynamın kırık ucunda

sen ne zaman konuk edeceksin sevgili

aşığını yüzünün sürgünlüğüne

hangi çağda karşılaşacaksın

adını unutmayan yüreğimle…

Aziz Kemal Hızıroğlu

(*) Hazırlıksız ve Yalnız, Akyüz Yayınları, Mayıs 1992