Bir Ömrü Geçerken | Necdet Arslan

Bu şiiri yazarken
Gözlerim süzgün, şafak söküyor
Dalgın bakışlarımda kayboluyor berceste
Baştanbaşa şiir oluyorum
Tamamlanmadan…

Bu resmi çizerken
Ellerim küskün, renkler sönüyor
Kırgın dokunuşlarımda şekilleniyor çizmece
Sessizce soluyorum
Boyanmadan…

Bu şarkıyı dinlerken
Hislerim bezgin, notalar bitiyor
Baskın susmalarda ölüyor eğlence
Aniden son buluyorum
Başlamadan…

Bu kenti gezerken
Dizlerim yorgun, gölgeler sekiyor
Bitkin adımlarımda çoğalıyor söylence
Karanlık sokaklarda kayboluyorum
Dolanmadan…

Bu adı söylerken
Dillerim tutkun, gizler susuyor
Dalgın bilincimde tıkanıyor bilmece
Hep seni buluyorum
Sorulmadan…

Bu aşkı yaşarken
Güllerim solgun, duygular kaçıyor
Çılgın arzularımda tutuşuyor gece
Usulca kül oluyorum
Yanmadan…

Bu ömrü geçerken
Yıllarım suskun, heyecanlar batıyor
Ölgün yüreğimde kanıyor o iki hece
Yavaş yavaş yok oluyorum
Yaşanmadan…

Necdet Arslan

———————–
BİR GÜN ANSIZIN,adlı şiir kitabımdan alınmıştır.