Bir Öğretmenin Unutulmaz Dersi | Doğan Günay

Günün Hikayesi

Benim zamanımda kol saati çok önemliydi; öyle herkesin olmazdı. Arkadaşlarımdan birisine babası kol saati almış. Tam hayalimdeki gibi. Koluna takmış okula geldi. Hepimiz çok beğendik. Çocukluk işte, benim asla böyle bir saatim olmayacaktı. Bu saat benim olmalıydı. Karar verdim. Saati çaldım ve cebime koydum. Arkadaşım saatin çalındığını anladı ama kimin çaldığını anlayamadı.
Durumu öğretmenimize anlattı. Öğretmenimiz
“Saati kim aldıysa sahibine versin” dedi.
Pişman olmuştum ama utancımdan ben aldım diyemedim. Bu sefer öğretmen farklı yöntem denedi. Hepimizi tahtaya dizdi ve gözlerimizi kapattırdı. Bu benim hayatımın en utanç verici sahnesiydi.
Ceplerimizi teker teker arayarak saati buldu ve sahibine verdi.
Hepimiz gözlerimizi açtık, öğretmen bana hiç bakmadan derse devam etti. Yıllar geçti, öğretmen oldum ve öğretmenim ile karşılaştım. Kendisine o günü hatırlattım ve sordum “Hocam” dedim “Ben o gün saati çaldığım halde tek bir kelime etmediniz, yüzüme bakmadınız, beni incitmediniz.
Neden böyle yaptınız?” diye sordum.
Hayatımda unutamayacağım şu cevabı verdi;
dedi ki,
“Siz gözlerinizi kapattığınızda ben de gözlerimi kapattım.”

Doğan Günay dan alıntıdır.

LA LEÇON INOUBLIABLE D’UN PROFESSEUR

Pendant mon enfance, la montre était très précieuse. Tout le monde n’en avait pas. Le pére de l”un de mes amis a acheté une montre pour lui. Cette montre était juste comme j’ai rêvé. Il est venu à l’école avec sa montre à son bras qui nous a plû tous. Je n’aurais jamais une telle montre. Cette montre devrait être à moi. J’ai décidé de voler cette montre et l’ai mise dans ma poche. Mon ami a découvert que sa montre avait été volée, mais il ne savait pas qui l’avait volée.
Il a dit cela à notre professeur.
Celui-ci a dit: “Celui qui a pris la montre, donnez-la à son propriétaire.”
Je l’ai regretté, mais je ne pouvais pas dire que je l’avais prise par ma honte. Cette fois, notre professeur a essayé différentes méthodes. Il nous a tous rangé devant le tableau et a dit de fermer nos yeux. C’était la scène la plus embarrassante de ma vie.
Il a fouillé nos poches une à une, a trouvé la montre et l’a donnée à son propriétaire.
Nous avons tous ouvert les yeux et le professeur a continué sa leçon sans me regarder. Après des ans, je suis devenu professeur et j’ai rencontré notre professeur. Je lui ai rappelé ce jour-là et lui ai demandé: ” Mon professeur,
Pourquoi as-tu fait ça? “
Il a donné la réponse suivante que je ne pourrai pas oublier pendant ma vie;
il a dit
“J’avais fermé moi aussi mes yeux lorsque vous aviez fermé vos yeux.”

Citation de Dogan Gunay.