Benimle Kal | Yılmaz Pirinççi

Bir gün herkes bilecek bütün şiirleri sana yazdığımı.

O kurban olduğum.

Can dediğim. Canım dediğim insanın aslında sen olduğunu bilecek herkes.

O gün herkes yeniden bakacak gözlerine

Benim binlerce öptüğüm buğulu bakışlarının altındaki sis perdesini görmeye çalışacak herkes

Hiç kimse hiç bir şey görmeyecek benden başka

Hiç kimse yüzünde doğan güneşin o binbir ışığını

Gülüşünden dökülen o gökkuşağı renklerini toplamaya cesaret edemiyecek

Kimse anlamıyacak yüzün nasıl aydınlatır geceyi

Sesinde koşturan çocukların gözlerini

Çığlık çığlığa mutluluklarını kimse görmeyecek

Ve belki kimse inanmayacak bunca şiirin bir bakıştan devşirildiğini

Senin yüzüne bakmanın her derde nasıl deva geldiğini kimse anlamıyacak

İyisi mi cane.

Sen düşme dile

Bende kal hep

Benimle kal.

Ama hep benim kal.

Ben böyle alabildiğine fütursuz

Alabildiğine özgür

Bazen canını

Bazen canımı yaka yaka seveyim seni

Yılmaz Pirinççi