BECAUSE | Necdet Arslan

Sözcüklerinin adımlarından çoğalıyor izler
Sonsuz anlamlara açık, kavranışları güç ve kroniksel
Sanki biraz ağdalı,biraz girift, biraz inatçı

Çift katlı bir tuvalin alt tabakasında süzülüyorlar
Kırlangıçlara hiç benzemiyorlar

Yaşama katılışın gibi desem,değil
Tümü kalın puntolu tümü koyu gri.
Kaşlarına,dudak büklümlerine ,gamzelerine
benzemeyen türden.

Şimdi Kule sanıldığından da koyu sise gömülürken
Bu yaka’da sen biraz uçuk biraz deli
Ellerin bir goncayla hemhal /Belli ki
Bir kronik saplantı derdest etmiş seni.

Nasıl da yarışa itmeye çabalıyorsun beni
Leb demeden leblebiyi anlamak da var
Bir günahın girdabına saplanmak
Ve oradan kurtulmak
sanma ki aşılamayacak duvar

Kotarıyorsun toy saflığımı
Yani oltana takılan son kurbanlardan biri
Tanığım
Nasıl da yutuyorsun diri diri

Peşinden koşmakla
anlamlarını sökmek olası değil
Ama ben yine de
Bileğinle yüreğinin arasındaki hangi noktada
Dursam / ve oracığa kıvrılıp bir eşkıya
edasıyla

uyusam
uyusam
uyusam

Belki o şiir belki bu şiir,belki de
Şiirlerin alayı bir andaç bir bellek kaydı
bir ileti sağanağı
Korkup daha tahkimli yerde/
Zamanda mı saklansam

Bu şiir biter bitmez
Üstü örtük bu dalgalardan
Fersah fersah kaçmaya kalkıştığım an
Yüreğimde bir sancı başlar

Ötelerde bir yerde bu dil bir ölü far
Sana tutunan ben değilim
izlediğim tuvalde şimdi İhanetinin gölgesi var…