Aylardan Kasım | Adar Korkmaz
Seninle Yaşamak diye bir gayem vardı
Senden uzak yasamak diye bir gerçeğin içindeyim sevgili…
Aylardan kasım
Takvimin soğuk demleri zaman
Oysa yüreğim yangın yeri
Günler uzun
Geceler uzun
Boyumun iki misli hüzün;
Hep benzer yarim kalmışlıklar
Içimdeki çocuğun bakışı hep aynı hüzzam şarkı
Ve benim tek yaşam kaymağım yaşadığını bilmek sevgili
Hayatta oluşunla hayat buluyorum
Biliyorum ki bir yerlerde benden bir parça sakladığını
Ve hala sevdiğini
Ahh, kör olasıca inadın…
Ne zaman bıksam kendimden
Gülüşün misafir oluyor hüznüme
Yüzünü sakladığın avuçlarına gömülsem mi diyorum…
Ay yine küs geceye
Sen bana küsme
Bilirsin küssem de severim seni
Küssen de
Ama küsme
Bir anlık nefes ömrümüz sevgili
Bu gün varız
Yarın belki yok
Yokluğa sarılmak kadar kötüsü yok
Bilsen yokluğunla nasıl savaşıyorum
Ne halde yaşıyorum
Bilsen
Pes ediyorum kimi zaman
Yaşamaktan geçiyorum kimi
Sonra gülüşün misafir oluyor hüznüme
Gülüşüne dalıp
Gülüşünü sakladığın avuçlarına gömülsemmi diyorum…
Yorgun bir serçeyim bazen
Rüzgarın kırdığı bir ağaç dalında
Uçmayı unutup yerin yüzünde öylece oturuyorum
Bir adım daha atacak nefesim
Yarına yetişmek için hevesim yok
Seninle Yaşamak diye bir gayem vardı
Senden uzak yasamak diye bir gerçeğin içindeyim şimdi
Aylardan kasım
Takvimin soğuk demleri zaman
Oysa yüreğim yangın yeri
Hasretinde sevgili…