Ay Döndü | İsmail Çifçi
Gün döndü,
Ellerim soğudu .
senin yokluğunda
Bahçemdeki gül
Boynunu büktü
Gün soldu.
Anılarımda sen, sessizce geçersin
Odamdaki duvar gibi ben sessizim.
Sessizim işte.
Anılarımda yaşlandım ben.
Yokluğunda. ..
Neyim var neyim yok
Hesabını tutamadım.
Terk edemedim
Tenin kokan bu mekanları.
Biliyorsun ki unutmak zor.
Nedeninde sen varsın.
“Sorma, ben yaşıyorum ya,” deme.
Sanma ki unuttum.
Günler gecelere karışır.
Hala yanıyorken kalbim,
Düşünemedim,
Düşmezdim sensizliği.
Ne olacak bu halim diye de sormadım.
Hayalimde sen;
Sevmiştim işte,
Yalın ve hesapsız.
Yüce sevdim ben,
Kusurlu, kusursuz…
Aşkı böyle öğrendim sende.
Bilirsin ayrılık kolay değil.
Hasretinle yaşarken,
Bütün bu olan bitene şaşarken,
Ölüm nedir?
Nedir ki ölüm?
Ve yokluğunda her gün ölürken ben,
Her sevdalının gözyaşlarını sildiği
Mendilde kuru bir gül saklarım.
Her sevdalının mutluluk anındaki
Gülüşünde
Varım.
Var olurum ben.
Sen üzülme sevgilim.
Ben seni sende bıraktım.
Sensizlikten ay döndü.
yokluğunda kendimi yaktım.
Yaktım işte…
2018