ARAMA BENİ | Josef Hasek Kılçıksız

Savurduğun küller geri döndü Nora

Tüm yenilgiler geri döndü

Keşkeler kımıldandı asırlardır hareketsiz.

Dehşet içinde anladım ki

Yenik ve yaralı bir militan gibi hep seni beklemiş yüreğimin ihtilali

xxx

Bizi en iyi bilen sendin

Sendin en iyi anlayan, irkiltili atın kaburgalarını kıyıya kusan ırmağın yokuş yukarı akışını.

Gölgeler görürdük sabah bahçelerinde

Bellekte Cezanne rüyası bir izlenim

Özledim Nora, çok özledim, mürdüm eziklerini gözlerinin bulutunda

Sırça fanusun içinde saka kuşu bir bulut ki

Kanatları yolun alnında bir kış güneşidir

Usu çarpar düşüşün göğsüne

Uzağın esmer oyuklarına çarpar da susar.

Sessiz sedasız bir erik ağacı kurur içimizde

Ve her şeyimizi unutmalara düşüren zaman

Günler seneler geçer unutulur denizinde çırpınışın yorgunluğu

Hangi kabarıştı ânın kanında, sonumuza mı dokundu dalgaları?

xxx

Sahi biz neydik Nora, neydik?

Hangimiz ötekinden önce gittik, hangimiz yittik önce, ötekinden?

Al bedenli güvercin ölüleri zemheride sıcak

Uzak bir evdi kalbin

Sus ritminde basarak ilerliyordu anlam kırıklarına

Sahi kaç kere karşılaştık ırmağının kıyısında?

Suları kaç kere sildi yüzümüzü?

xxx

Söz vermiştin, kalpten kalbe ince bir arık bulacaktı yolunu

Bir kerecik olsun kuralları bozup destursuz girecektin avlularıma.

Yoksun ya, sert bir kış bekliyor beni

Kırağı vuruşları boyunca rüzgar ırağı bir ulaşılmazlığa soyar

Beyaz bir gölge yakarır yok oluşa doğru

Yakarır kök yalnızlığım.

Bir kimsesizler ülkesi gizlenir oyuklarıma

Un ufak olasıya kadar aynalarda sarsılır gölgelerim

Tutunamaz kırılışlarım, dağılışlarım.

xxx

Larvanın intihar eğilimlerini yazıyor matbuat

Bu şehrin karınca talanı bir kedi ölüsü olduğunu

Artık dünya sandığın yer değil Nora

Tarçın bitmiş, süt küflü

Fırıncılar en tuzsuz ekmekleri çıkarmaktadır

İri bir dalga işgal eder İstanbul’u

Parmak kalınlığındadır fanusun üstündeki toz

İçinde mavi bir balık ölüsü

Görmeyi sürdürür gözleri suyun sessizliğinde en yetkin körlüğe dokunup.

xxx

Ya ben hiç olmamışsam Nora, yokluğuma üzülür müydün?

Aralığımız nereden baksan koca bir yitiklik

Bu mesafeden çağırsa sesi yanar insanın.

xxx

Sığırcıkların bir şeye geç kalma telaşı tellerde bir telgraf olsam

Okudukça incinsen, kırılsan

Kirli köpükleri herkesin dudağında

Pıhtılaşsa kanamaları zaman denizinin

Silikleşse karanlık, kırıklarına vuran huzmenin rahmetiyle

Ay vazgeçse medden, acısa cezire

Kanatan an devrimden daha da büyülü

Ondan geçmesen, dursan gecelerimde

Gitmesen Nora, gitmesen.

xxx

Biz seninle serin ipeğin üstünde bir hoşça kal, bir dilin eksiği

Şu özel andan önce geleni zaten zar zor hatırlıyoruz

Bekle ve için(m)de kal

Yine de arama beni!