Antakya’dan Dünyaya Açılan Pencere | Nebih Nafile

ŞİİR KÖŞESİ | NEBİH NAFİLE

Yüreğin çarpıyorsa hâlâ

Gözlerinin pınarları akıyorsa

Sevinçte, hüzünde ya da

Akıyorsa kanın tüm hızıyla

Yaşam da senin için akmakta

Senin için ey güzel insan…

…

Antakya’dan, dünyanın bütün insanlarına açılan bir pencere araladım. Öyle bir pencere ki; paylaşacağımız şiirlerimizde aşkı, umudu, yaşama sevincimizi dile getireceğiz. Dünya, ancak iyilikle kurtulur. O halde şiirlerimizle güzelleştireceğiz… Her hafta bir değerimizin şiirini sizler için seçiyorum. “Senin İçin” şiirimin bir bölümü ile pencereyi araladım. Bu haftaki şiir köşesi özel konuk; İskenderun’da yaşayan Antakyalı eğitimci-şair Mahmut Vural’ın annesi için yazdığı şiiri ile penceremizi sonuna kadar açık bırakıyorum. Şiir tadında bir ömrünüz olsun…

…

ANNEME | MAHMUT VURAL

Evin önünde durduğum gün

Hatırlarım seni unutmak ne mümkün

Başımı kaldırıp pencereye baktığımda

Üzgün ve hüzünlü bakışın durur karşımda

Çaresiz duruşun kahrederdi beni

Konuşturur el sallardım duymazdın beni

Hele gözyaşlarını akıttığın an

Ölüm gibi gelirdi bana inan

Ne kurtlar ne böcekler kemirmesin seni

Sapasağlam kalsın yırtmasınlar tenini

Gözlerini ayırıma üstümden ihtiyacım var sana

Şimdi daha çok arıyorum affet beni ana…

…

Kaynak: Özyurt Gazetesi