Antakya’dan Dünyaya Açılan Pencere | Nebih Nafile

Hatay’daki edebiyat ve sanat çalışmalarının her alanında emek veren hemşerim, köylüm, Sevim Yunus Habip’in yüreğinden akan “Büyük Bir Utanç” adlı şiiri…

ŞİİR KÖŞESİ | NEBİH NAFİLE

yüreğin çarpıyorsa hâlâ

gözlerinin pınarları akıyorsa

sevinçte, hüzünde ya da

akıyorsa kanın tüm hızıyla

yaşam da senin için akmakta

senin için ey güzel insan…

…

Antakya’dan, dünyanın bütün insanlarına açılan bir pencere araladım. Öyle bir pencere ki; paylaşacağımız şiirlerimizde aşkı, umudu, yaşama sevincimizi dile getireceğiz. Dünya, ancak iyilikle kurtulur. O halde şiirlerimizle güzelleştireceğiz… Her hafta bir değerimizin şiirini sizler için seçiyorum. “Senin İçin” şiirimin bir bölümü ile pencereyi araladım. Bu haftaki şiir köşesi konuğum; Hatay’daki edebiyat ve sanat çalışmalarının her alanında emek veren hemşerim, köylüm Sevim Yunus Habip’in yüreğinden akan “Büyük Bir Utanç” adlı şiiri ile penceremizi sonuna kadar açık bırakıyorum. Şiir tadında bir ömrünüz olsun…

…

BÜYÜK BİR UTANÇ | SEVİM YUNUS HABİP

yarınları doğuran bebek

acın annenden nasıl geçecek

sızlar yürek, yakar umudu

nasıl bir histir Allah’ım!

görünce

gözü önünde o küçücük kızının

akan o kan boğazından

beyinlere kazındı ölümün şekli

“ölmek istemiyorum” feryadına

bütün ülke şahit olurken

insanlık bitiverdi o an

kapattı yüzünü utanç

söyle acın nasıl geçecek

nasıl…

sen, küçüğüm, ne yapacaksın

hangi hekim saracak yaranı

kalacak hayat boyu elbet!

anneni her düşlediğinde

aklına gelecek en son kare

davada takınca kravat

bir de afili bir ceket

ceza indirimine geçecek

ülkemizde adalet reklam arası

annesi yokken

nasıl soluk alır bir can

“anne ne olur ölme” sesleri

kainattan gider mi…

…

Kaynak: Özyurt Gazetesi

—-