Ama Ben Yaşlı Değilim | Yılmaz Pirinççi

 Mart. Yaşlılar Haftasıymış,

Ama ben hiç yaşlı değilim..

Sahi kaç darbe gördü bu nesil?

Kaç deprem enkazı temizledik ellerimizle

Kaç savaş?

Kaç hükümet?

Kaç başbakan?

Şimdi oda yok değil mi?

Ama ben yaşlı değilim.

Radyoların bile kanaviçe işlemelerle süslendiği zamanları yaşamış olabilirim.

Çevirmeli telefonlarla sevdiğim kızın numarasını çevirip bir kaç kez alo demesini bekledikten sonra hiç konuşmadan telefonu kapatmış da olabilirim.

Yazlık sinemalarda dizilmiş tahta sandalyelerin arasının çekirdek kabukları ile dolup taştığı günleri,

Karartma gecelerini yaşamış olabilirim.

Belki kısa pantolonla dolaşırken şükran Ay’ın sesinden,”Ya beni de götür ya sen de gitme” türküsüne eşlik etmiş de olabilirim.

Ama ben yaşlı değilim.

Küçücük radyonun içine bu kadar insan nasıl sığabilir denen günlerden.

Şimdi elimdeki telefonla dünyanın öbür ucunu görebilmenin zevkini yaşamışım ben.

Siyah önlükle gittiğimiz okuldan her köşe başına bir yenisi kurulan kolejlere uzanan bir yolculuğun şimdiki zamanında hiç bir şeye hayret etmeden ve hiç bir şeyi elimin tersiyle itmeden

Her şeyi aklın ve vicdanın süzgecinden geçirip yaşıyorum ben.

Ama yaşlı değilim…

Abisine yakalanmamak için kırk takla atıp sevdiğim kızla sinema kapılarında buluşurdum elbette

Ve parmaklarımız birbirine değince bir şehri besleyecek elektrikler çıkardı ortaya.

Yüreğimizin deli deli atışından biz bile korkardık.

Pele’yi izledim ya.

Ne diyorsunuz.

Maradona’yı.

Brezilya hep tuttuğum tek takımdı.

Deniz’ler asılırken, küçücük çocuktum.

Ama resimlerine baktığım zaman anlamıştım bu işte bir yanlışlık olduğunu.

Yaşlı değilim işte.

Kim ne derse desin.

Çılgın bir çocuk hala top koşturuyor sokak aralarında

Hala paylaşıyor yüreğindeki sevgiyi.

Hala gülümsüyor

Ve hala seviyor

Yağmuru, karı, yürümeyi, koşmayı…

Masmavi bir yolculuk hala aklının bir köşesinde…

Ve hala inanıyorum işte güzel günlere.

Belki ağlayarak geldim bu dünyaya

Ama ağlayarak gitmeyeceğim.

Yaşlı değilim işte.

Var mı itirazı olan.

Ahhh . Dizlerim…!!!

Yılmaz Pirinççi