İnadına Gülümse | Yılmaz Pirinççi

Ne çok şey birikmiş göz bebeklerine.

Gömdüğün ne çok ölü.

Birbirine karışmış ne çok yas var yüreğinde

Artık silinmiş isimler

Ve artık hiç bir önemi yok geçmiş zamanın .

Sen gülümse inadına.

Böyle daha güzelsin.

Bir parça huzurdu oysa biten günden beklediğin

Parmak ucu kadar bir mutluluk kırıntısı.

Bir dokunuş ya

Şöyle omuzuna düşen bir dudağın izinde

Yüzünü saracak bir avuç sıcaklığı

Belki burnunun ucuna değecek bir nefesin buğusu

Olmadı.

Değil mi

Boş ver.

Sen gülümse inadına

Böyle daha güzelsin.

Geçip gitti seneler. Geçecek göz açıp kapayana dek.

Şimdi dilini öpen o şarkılarda eskiyecek bir zaman sonra.

Yüzünde çizgiler artacak gün be gün.

Saçında aklar.

Kimbilir belki artık cebinde taşıyacaksın ilacını.

Olsun.

Sen gülümse yinede

Böyle daha güzelsin.

Altın harflerle yazılmayacak elbette adın.

Bir selvi ağacının gölgesi düşecek üzerine bir zaman sonra.

Ve elbette unutulacaksın sende herkes gibi.

Olsun.

Şimdi yaşıyorsun ya.

Gülümse inadına.

Sen böyle güzelsin

Şimdi tanıyor ya seni çikolata dağıttığın çocuklar.

Seni görünce çığlıklar içinde sarıyor ya yüreğini o tertemiz yüzler.

Şiirlerdesin ya.

Bir de sen bilmesen bile.

Birileri hala seviyor ya seni hiç dokunmadan.

Daha ne olsun

Gülümse inadına.

Sen böyle daha güzelsin.

Kimin hesabı gider öte tarafa bilinmez

Kimin ahı yapışır kimlerin yakasına.

Yetim incitmedin ya.

Ezmedin ya kimsenin yüreğini kendi yüreğini ezdigin kadar

Gülümse inadına.

Sen böyle çok güzelsin.

Yılmaz Pirinççi