Pusu | Barış Çiçek  

Yankılanırken sesi kurşunların

Dağlar uçurum çiçeklerini emzirir koynunda

Bilmezsiniz…

Bozkır sarı sıcak zamanlarında

Ve göğsümün hizasında bir damla kan

Vurulmuş muyum?

Sesimi duyan yok bu korulukta…

Bir zaman

Bir mevsim ve bir kuyu sonra öğrendim

Dikiş tutmuyor derin sancılar

Ve o an ölmek istiyor insan bilir misiniz…

Ölemiyor da…

İncir sütünden damgalar işliyor bedenime

Uçsuz bucaksız gök  kuşakları

Gök gürlüyor

Ve

Uyanıyor kelebekler kozasından

Birer intihar neferi gibi…

Kadim bir kelam sayıyorum ismini

Hiç bir sapakta karşılaşmayacağımızı bile bile

Derin gözlerinin pususundayım

Göz göze geldiğimizde öleceğim

Biliyor musunuz?

Barış Çiçek

…