Güz gölgesi  | Yılmaz Pirinççi

Güz gölgesi kirpiklerinle öp gözlerini.

Yürüdüğün yolda açan o şımarık papatyalara bir selam ver benden

Bir de o otobüs durağı sorarsa beni

Çok uzaklara gitti de.

Artık dönemez

Yağmur yağdığı zaman üç beş dakika yürü öyle şemsiyeni açmadan

Bırak düşsün saçlarına toprağıma değmiş sular

Bırak erisin göğsünün çatalında billur bir damla

Beslediğimiz o kedi özlerse beni

Çok uzaklara gitti de. Artık dönemez.

Her hafta olmasa bile uğra yine o cafeye.

Can kenarı kalmadı biliyorum

Cam kenarı bir yer seç kendine

Pembeli sardunyayı masamıza bırakan garson kız

Bu masa artık yalnız sizin demişti ya

Çok uzaklara gitti de

Artık dönemez .

Yorgun olursun akşam dönüşlerinde.

Ayaklarına vurur biliyorsun.

Hem çıkarma cebinden diyordum hep sana.

Dikkat et kendine.

Fotoğraflarımızı kurtaran telefoncu çocuk

Ne güzelsiniz demişti.

Çok uzaklara gitti de

Artık dönemez.

Konu komşu sorar bir zaman sonra

Bir selâ okunmuştu

Kimindi bilemedik

Hem sen niye ördün ki böyle saçlarını.

Ben hangi bahara uzatırım ruhumu sen başucuma gelirken

Şiirler. Şiirler sorarsa beni.

Çok uzaklara gitti de.

Artık dönemez.

Yılmaz Pirinççi

…