İhtişamlı Bir Yalnızlık Hayat | Selahattin Yetgin

Kocaman bir ormandı çok önceleri hayat

Güneş uyandırırdı masum uykularımızdan

Dağlar çiçek açardı her sabah gülüşlerimizde

En çok dizlerimiz kanadığında ağlardık

Hepimiz yiğit, hepimiz memleket sevdalısıydık

Günlerce erimeyen karlar üzerinde bizler

Sadece eskimeyen düşlerimizin esiriydik

Gönlümüzdeki çocuk koşuşturmalar ne çabuk bitti!

Bunca kalabalık nasıl oluştu, hiç bilmedik

Yarımız yiğit kaldı kendi kabuğunda, yarımız korkak

Her gece kendi yıkık koyaklarımıza sokulduk

Diz çöktük hırs uğruna kirletilen bir hayat için

Gecemiz katran karası, suskularımız lal isyanlarda

Umut koyduk çocuklarımızın ismini bir kalemde

Uçurumlara atılan bedenimizin katlini seyrettik!

Titrek bir mum alevi şimdi yüreğimiz tenimizde

Kader ile kederin kınasını yakıyoruz düğünlerle

Kokuşmuş odalarda ihtişamlı bir yalnızlık hayat

Anlamı yitirilen sevinçler arıyoruz kitaplıklarda

Bulutlar öfkeli bir kartal gibi dönüyor başımızda

Yoksul devrilişlerin mezarlıkları doldu intizarlarla

Gücenmiş bir ağaç sol yanım, üşüyorum sırlarımla

Selahattin YETGİN

…