Trajedi Koğuşu | Aziz Kemâl Hızıroğlu

dav

Kalbim! Tahammül teknem! Dur biraz

Burada zaman yok kuşlar yok varış yok

Ne tutunabileceğim bir kıyı düşü

Ne kendi kederini çitileyen deniz

Kanamalı insanla beslenen adalar arası ada

Ah kalbim! Aklım yorgun

İsteyecek neyin kaldı açık yaram

Alnımda: beş kıtanın dinmeyen fırtınası

Ayaklarımda: raylardan kömür toplayan yoksul

Sırtımda: kirecin muhacir arabaları dörtnal

Deri altımda: mavi çizgili kırık notalar

Ah kalbim! Şarkım yorgun

Sarmaşık yangınlarda son kurtarılan göğsüm

Bunca canlının ölümüne kayıtsız iyilikler

Gözlerim pınar kurumaları dünyanın gidişine

Güneş ve dalgalar mahkeme salonlarında haciz

Ben duyuruları okurken kaç çocuk daha ölü

Ah kalbim! Ruhum yorgun

Namuslu sorular ateşe suya toprağa teslim

Sözcük duvarlarında bereketi bulamayan aşk

Ardındakine koştukça aynı yere varan yol

Bir yanım söz düellosu ötesi yerleşik suskun

Yavaşla n’olur trajedi koğuşun artık yetişemiyor

Ah kalbim! Ömrüm yorgun

Aziz Kemâl Hızıroğlu

(*) Trajedi Koğuşu, Siyah Beyaz Kitap Yay, 2011