Git | Habibe Dirican

Ben handım, sense yolcu…

Yolcu yolunda gerek,

Hadi gitt!.

…

Bir fısıltı geçerken içimden,

Rüzgârını savurmadan gitt!

Kırdığın dalları bırak,

Ateşini al da gitt!

Dokunma yarama,

Kendi yaramı sararım ben.

Kalp kırıklarım acımaz artık.

Vurgun yemiş dallarıma fırtınalar vız gelir.

…

Masal anlatma,

Masalsı bir düştü ve bitti.

Ben handım,

Sen dönüşü olmayan yolcu..

Dikenlerini, zehir dillerini de al gitt!

Sakın konuşma,

Zehrini al gitt!

Arkana bakma sakın.

Enkazını görmeden gitt!

Evim ocağımı yıkan kem gözlerin,

Evimin çatısına bakmadan gitt!

…

Bir daha gelmeyeceğini,

Bu kapıdan girmeyeceğini,

Bilip de gitt!

Bahçedeki çicekleri ezmeden,

Kapıyı kapata da gitt!

…

Bir zamanlar ektiğin,

Adına sevgi dediğin,

Susuz bıraktığın aşkını,

Kuruttuğun tohumları da al gitt!

…

Ben hancı sen yolcu,

Gönlümden söküp aldığın,

Uçurumların kıyılarına saldığın,

Sevgisiz yüreğini de al gitt!

…

Heveslerini,

Yalancı dillerini,

Dudaklarından çıkan aşk kelimelerini,

Tuttuğun ellerimi,

Kalbime gömdūm ismini…

Gözlerimden son damlayı da al gitt!

…

Giderken arkana bakma sakın,

En sevdiğin kazını,

Kızını da görmeden gitt!

…

Habibe Dirican