Cennetten bahsedip cehennemi yaşattığınız kadın | Aylin Özgür

Masallarda bile ya cadı oldular, üvey anne,  pamuk prenses ya da saf uyuyan güzel…

Hikayelerde neler anlatılmadı, bir türlü kendi olamadı KADIN, oysa bu Dünya da yaratıcı, büyüten, sınırsız, karşılıksız seven olmalıydı adı.

Kadın,

Saçı uzun, aklı kısa oldu.

Eli hamurlu diye kimseye karışmaması gerektiği hatırlanıp durdu.

Ah be Kadın ne çektin bu Dünyada?

Kimse kıymetini anlayamadı.

Kimse sevgini, kalbini, iyiliğini göremedi.

Hakkını arayınca, cadı oldu, kötü oldu.

Susunca saf oldu.

Sevgini belli edince, millet kendini senin efendin sandı.

Kimi göklere çıkardın sevginle, ama onlar orada kalmayı tercih edip seni unuttu.

Kimse nasılsın, diye sormadı.

Bir ruhunun olduğunu unuttular.

İnsan olduğunu unuttular.

Oysa sen yaratan ve büyütendin, bu hep inkar edildi.

Kendine hep yer aradın, bir yere sığamadın.

Hasta ettiniz, yıktınız, görmezden geldiniz,

yok ettiniz…

Sadece güzelleştirmek, yardım etmek, iyileştirmekten başka niyeti yoktu.

Ruhu sevgiye aç, gezdi bu dünyada.

En çok Anne olmayı sevdi, en çok evladının gözüne sevgiyle bakmayı değerli bildi.

Bir tek evladının sarılması samimi geldi ona.

Cennetten bahsedip, cehennemi yaşattınız.

Gözüne bakıp, orada gördüğünüzü bile inkar ettiniz. Sessiz çığlıkları vardı duymadınız. Sahi siz onu insan yerine koydunuz mu?

Bundan sonra değişir belki, gelecek nesiller, birbirini daha iyi anlar ve değer verir.

Her daim bir umut vardır.

…

 Saygılarımla…