Toprağın Nefesi | Mustafa Kemal Erdoğan

Ay ışıklarına kaldıysa sevdamız
gece de yıkılır,
hece de kalır bu türkünün altında…

Unutulmamış sevda mı olur;
unutulmuştur O,
manasız kelimeleri okusun diye yazıyoruz ya işte
nöbet tutar kirpikleri
her an karşılaşabiliriz diye
kaçar durur günahkar olduğu için
sanki yüzüne tüküreceğim
ben kısmetse
mezarına bile değmeyeceğim
sokak lambaları ondan daha vefalı
en azından ne zaman YANACAĞINI biliyor !

Gölgem adımdır ;sevdam SOL YANIMDIR !

Satılınca,satılır,satılıktır zaten aşk denen kahpe;
yağmurlar yağmaz benim düşlerime
geceleri görüyorum diye kıskanır hecelerim beni,
söylenmemiş hiç bir kelime bırakmadım ben saçlarına
ettiğim küfürler tarar durur işte
sükut olsun diye de değil
sessizliğim
adını koymaya kalkınca
bütün sayfalar kendi üzerine benzin döküyor
radyoda olur akşam
gerçek sevdalar da olur gün batımı
yürekten dökülür bütün yoldaşlarına çiçeklerin SU,
ben onu sevdim bile demeyeceğim
O sevilmediğiyle kalsın
ben edebimle oturayım yeter bu toprağın nefesinde…

Mustafa Kemal Erdoğan