Yalnızlığım kovboy şapkası | Yaşar Üstün

Dolduracağın kadehe

d/olmayan

dudağıma değen

tenime

yağmur damlatan

tadı olsun

aşkın

boğulduğum

bardakların ölçüsü

boyumu aşmayan sular

cebim yakamda

karanfil yeri

oyalı mendil köşesi

kalbim yunmuş yıkanmış

bebek ağlamaları

bu mudur dediğim

gün ışımaları

sandalyelere çöken

güneş değil

yıkık omuzlarım

hacmi hafif

yaşadıkları ağır

bedenim

çiçekçi kızların

roman şarkıları

kavanoz dipli dediğim

dünya

şıngır şıngır

kıvırmalarıyla

daraltsın

sıkıla sıkıla

celladım olmuş kemerini

acılar üstümde

kravatlı buruşuk

takım elbise

aynalarda

yakışıklı göründüğüm

kulağımda ses

albeniz’in

asturias’ı

yalnızlığım

kurşunsuz

kursunlarla delik deşik

at sırtı yolculuğum

doldurduğun dem

mevsimleri güze bırakan

ateşin

içtiği köz

hüznüm

madam anaheiti’nin

çiçek pasajı’nda kalmış akerdeonu

serhoşluğum

bırak evini

sokağını bulamayan adımlarım

ey saki

terzin makasını

gözlerimde unutmuş

kumaş yerine

kalabalık biçiyor

yalnızlığım

kovboy şapkası

…

Ekim /2021

Yaşar Üstün

—–