Annem | Habibe Dirican

Geceler soğuk’tu Annem.

Bense kimsesiz..

Ūşūyordum Annem..

Yastığama dökūyordum

Tūm hūzūnlerimi..

Duvarlar da konuşmuyor

Kızın gurbetin kuçagın da.

Yanızlığın ortasın da..

Hastalandım Annem.

Gelsene..

Sevgi dolu çorbandan yapsana

Nane limon kaynat

Biraz da nazımı çeksene Annem

Senden başka kimse sevmiyor.

Saçlarımı kimse senin gibi okşamıyor..

Saçlarım hep kırık Annem

Yūreğim darma dağınık..

Kızını çok kırdılar

Gel kız onlara

Geceler ayaz Annem..

Kızın ūşūyor

Gel Annem ūstūmū ört.

Saçlarımı okşa ..

Kırılan kalbimi şefkatli kollarınla

Sar ..

Kızın çok ūşūyor Annem…

Gurbetin Ayazı yūreğime vuruyor

Yūreğim kan ağlıyor..

Sen gene sarsan beni

Dizlerin’de uyutsan

Saçlarımın kırıklarını okşasan

Yūreğim deki acı bittermi Annem?

Gūçūm tūkendi

Solyanım daki ağrı sızlar gene en derinden

Gūçlū değilim senin kadar

Dizlerim değil yūreğim kan ağlıyor Annem

Gurbetin ayazı çok soğuk

Kızını gine çok kırdılar Annem

Gelip onlara kızsana

Bana gene nini söylesene

Acılarımı dindirsene Annem..

Habibe Dirican