Bir Bahar Bekliyorum Anne (1) | Seyital Baykal

Bir bahar bekliyorum anne!

Bir yağmur çişil çişil

Şehirleri günahından, kirinden arındıran

Mutluğun renginin hiç solmadığı

Silahların namlularında çiçek açtıran

Bir bahar, bir bahar bekliyorum anne!

Bir bahar bekliyorum anne!

Sokaklarda çocukların korkmadan oynadığı

Kadınların ağlamadığı, ağlatılmadığı

Annelerin yüreğine evlat acısının düşmediği

Çocukların anne kokusundan mahrum kalmadığı

Bir bahar, bir bahar bekliyorum anne!

Bir bahar bekliyorum anne!

Diriltici kokusuyla taşlaymış yürekleri yumuşatan

Kini, nefreti sevgiye boğacak yağmurlar bekliyorum.

Paylaşmayı ibadet bilen insanların

Dünyayı, havayı, suyu, toprağı, güzellikleri…

Kardeşçe paylaştığı bir bahar bekliyorum anne!

Bir bahar bekliyorum anne!

Çiçeklerin suni gübrelerle büyütülmediği

Mevsiminden önce açtırılmadığı

Kokusunun sahte kokulara değiştirilmediği

Kendi yurdunda, kendi toprağında açan

Dalından koparılmayan, dalından koklanan

Çiçeklere kıyılmayan bir bahar bekliyorum anne!

Bir bahar bekliyorum anne!

Öksüzlerin, yetimlerin, gariplerin başından

Şefkat ve merhamet ellerinin hiç eksik olmadığı

Paylaşmanın en kutsal değer sayıldığı

Karşılığının sadece Allah’tan beklendiği

Yüreklerden kinin, nefretin sürgün edildiği

Bir bahar, bir bahar bekliyorum anne!

Bir bahar bekliyorum anne!

Açlığın, yoksulluğun zindanlara

Müebbet kapatıldığı

İnsanın insana kul olmadığı

İnsanın insanca yaşadığı

Ekmeğin, emeğin kardeşçe paylaşıldığı

Bir bahar bekliyorum anne!

Seyital Baykal