Patchwork (Yama işi) | Ömür Balcı

(KIRK YAMA

ağlarken koșuyor naylon

pabuçlu soğuk çocuk ayaklarım

düșen bilir bu dipsiz kuyuya

kanayıșlı, betimsiz sürükleniși

sözcüklerime, iç çekișlerime

susku bandı yapıștırdım

inince mum ıșığında geçmișime

kapanalı inzivânın en derinine

gördüm tâdilata muhtaç

ne çok kilitli oda varmıș

çocuk odası

en mazbut olanı

sorgusuz bakıyor dünlerime

yoksa sitem mi var durușunda

erken büyüyüșüne

ergen odası yok sanırım!

hayli karıșık ergin odası

ve duvarlarında bir çok

çocuğun hüzünle yansımıș

gölgesini silemediğim

öğretmen / ler odası

kirli sarıya dönmüș artık rutubetli

hasta bakım odası

neresinden bașlasam onarıma

enikonu boyamak lâzım bir de

hiç olmazsa rengârenk

bahar bașlatmalı geniș sundurma

zamanın makası mesafeleri

değil hep kendini kısaltmada

ve odalardan yükselen bir

kesik öksürüklü hasret havası

kedim miyavlıyor, acıkmıș

dağıtmaya çalıșıyor hüznümü de

bir elim yașama tutunmalı elbette

ara vermeliyim bu ince eleyișe

her odadan ipekli, janjanlı

kucak dolusu kırpık kumașlar topladım

ellerimi, içimi ısıttım annemin herkese

șeker dağıtarak gülen derviș gözlerinde

bordo kașmir kocaman ceplerinde

rüzgâr almasın hayatın sırtı

çocukluğum içine saklansın diye

patcwork bir yorgan yaptım

bir yer de ayırdım üșüyen yârenlerin

sevecen ve dost gönüllerine

kim bilir belki ıtır kokan bir

misafir odasına yakında

davete giderim, gönlümü avutur

dinlenirim kalın yün minderlerinde

hiç olmazsa kırmızı yaldızlı

çikolata da yerim akide șekeri de

belki taaa bebekliğime iner, okșar

nini söylerim en yanık sevdalı sesimle

Ocak 2021