Farkında Değildik | Sonay Karasu

Farkında değildik

Devrilen cümlelerle kurulan umutlardı bizimkisi. Koca bir karanlığı; ardı aydınlıktır diye seyretme hallerimiz yok mu? İşte en anlamlı yanılma durumu olsa gerek.

Sonunun nereye gittiği belli olmayan bol aldatmacalı sohbetler gece ile…Herkes acısını kendi etine kazıya kazıya susmayı seçer; insan en hazin tarihini yazar da, haberi bile olmaz ölmeden kendi ağıdını bestelediğinin. Bu, ruhun bedenden canlı iken ayrılışının eşsiz müzikalidir.

Kırık dökük bir kaç sözcüğün dilimizle dişimizin arasından kurtulma çabasınıda takdirle karşılayan uykusuz gözler vedaları asla sevmezler. Çünkü biz umuda tutkunuz. Biz hep bekleriz. Beklemeyi öğrenmek epeyce zaman aldı. Karşılığında ise zaman daima bize borçlu kaldı. Tam hayatın yakasına yapışmayı da öğreniyoruz derken başladı gecenin taa içinden gelen uğultular.

Şimdi nasıl mıyız?
Telaşlı ama yine umutlu
Korkak ama yine umutlu
Bıkkın ama yine umutlu

Dünyanın gurbeti burası; tam da olduğum yerden; tam şuracıktan hasretim yaşama dair her şeye. Elimi uzatsam şehre değer, ölmelerim gönüle.Kalmalarım isyandan, susmalarım kahırdan oysa. Okunmuş her şiirimi intiharım saysanız kaç yazar. Anlamak gerek. Aynı yerden tutuşup, aynı derecede yanmak gerek. Sonra beraber yağmur olup yağmalı tüm dünyanın üstüne, aynı sırrı yüzyıl hep birlikte taşımışız gibi..

Yitik bir çağın çocuğu olarak seslenmenin ızdırabı bu. Ürkek ve cılız merhabalardan geçtim az önce.
Eğer ki gecenin siyahına takılmasaydı aklım, rüya görme şansım olabilirdi.

Bu son olsun
Bir kez daha
Umut
Edelim.

Sonay KARASU