Aşk Örgütlenmektir | Atilla Yüceak

Her akşam üstü:

Gün döner, 

kanadı kırık serçeler esner elektirik tellerinde.

Her akşamın gidişiyle,

Güneşin en nazlı ışıkları da,

yanağından kayıp gider camların.

İnan sevgili;

Yine de,

Gün boyu dört bir yana koşan yalnızlığım, toplanıp,

dost bağrında dinlenir gize boğulmuş akşamların.

Yani gülüm;

Anlaşılmamaktan yorgundur bir yanımız,

bir yanımız,

yeşermekte olan bahara gebe çayır-çimen,

bir yanımız,

küflü hücre duvarı,

paslı demir kapı,

anahtarı kırık,

kör bir kilit… 

Ve sevgili;

Gözlerimizde bildik,

bitip tükenmeyen,

kahrolası,

uslanmaz acıların usancı.

Oysa ki;

Bir yanımız pek aşina yaşama,

bir yanımız ürkek,

tıpkı;

#Sevgililinin gözleri gibi şaşkın,

beni geçtim,

bir o kadar da kendine yabancı.

Ne olur!

Bilirim,

Senin bir suçun yok;

Sakın ha,

bizi bırakma bize. 

Kara çalsalar da adına;

Ey!

bize şah damarımızdan bile daha yakın akşamlar… 

Ey !

Sevgi perdesiyle çirkinliği örten o sahte el.

duy işte,

göre göre görmez oldu gözümüz-gönlümüz… 

#Çay koydum;

Sen hele bir düşün,

geç kalma

Yarın yine gel hemi…

#AşkÖrgütlenmektir!