Ayaz Ağrılı Bir Lâcivert | Aynur Başkaya Karasu

uyku sonu

ya da bakışlarımızdaki bir tür şaşkınlık –

bilmiyorum ?

(…)

saksılarının gölgesinde

bacaklarını ıslatan karıncalar ve çilekli sakızları

çantalarında uzun saçları

hiç bu kadar uzun sürmemişti reçel suratlı karıncaların

“kısa” konuşmaları

kapatıyorum sokağına su çiçeği camlarımızı

bardaklarımız iki parça araf

cennet ve cehennem yedi adım bahçelerine

ve korkudan bir önceki dehşeti gösteren hiçbir şey yok Delfinâ

yangınlar mezarlığa karşı

ışıktan elbiselerin rengi hep bakır

ne zaman bildiğim bir duvara dönsem sırtımı

bir önceki uçurumla –

el ele..

(…)

ve bir ilk değil Delfinâ

hangi yıla tırmansam kendime düşüyorum

bir çıplaklığa uyanıyor mısır talalarında unutulmuş atlar

yaşlı bıçağıyla düğümler kümesinde bekleyen

ateşin hâfızası

korkmuş bir çocuğun sesi

yürü bizi bir dünya’ya diyor “kutsal”

kaldır gözlerini ve arkana bakmadan yürü bizi

sadece bir ânlığına (!)

suyu saksıya koy ve bekle ışığın büyümesini

anlayacağın

her şeyin totemi yarısına kilitli –

bir vedâ’nın vâlsi..

(…)

“kaynatma” diyor –

az önce verdiği bir tarifi annem

unutarak tüm zamanların unutulmuş an(ı)larını

tutuyorum sözünü

sallanan bir pede gibi gölge payımı

bozuyor saçlarımı ayaz ağrılı bir lacivert

bugün de dün gibi

dün sanki bir önceki gün gibi

kendi kanatlarını temizleyemeyen bir tüy gibi

tırnak kesintisi –

soğuk bir cumartesi işte..

(…)

.. ve bir gelincik

uçurumu böyle görüyor Delfina..

Zeryâ ca..

Aynur Başkaya Karasu