Bana Sesini Ver | Mehtap Emre
bana sesini
ver
asırlardır
çok suskun
susuz
uykusuz
asırlardır göçebe
çok derbederim
önce kıl çadırlarda
törelerde
tutuştu benliğim
sonra devlet duvarına tosladım
mezhepti,ırktı,cinsiyetti diye diye
arabesk ağıtlarla yağmalandı gençliğim
dinsel
tansıklar da
evrim de devrim de bir eksik algı
kâh tekkelerin izbelerinde
kâh içki masalarında
şehir
otellerinin labirentlerinde kimi
kimi gökdelen bungunluğunda
kayboldu kimliğim
öyle
kör,sağır,dilsiz
öyle kesik elli,nasır ayaklı
dışı albenili,içi kof
yitiklerim öyle üst üste
öyle karman çorman
gülümse de
sesini ver bana
bahtsız ülkem de gülsün
gülsün yarınlara okyanus düşler
vurulmasın kadının ceylân gözleri
kaderi acıya bukağılanmasın
gülsün delik
ayakkabı
yırtık gocuk
gülsün umudundan yaralı kimsesiz çocuk
ekmeğin buğusuna hüzün düşmesin
yollar,bulvarlar,meydanlar
sevinçli işçi karıncalarla dolup taşsın
köylere ışık bulaşsın
emeğin alnı öpülsün
bana sesini
ver gürleşsin kökü ağacın
yaprağı yeşersin dalları birbirine değsin
gülümsesin börtü böcek
uygar erekler ormanlaşsın
çok yorgunum
yaşayamamaktan
geniş ovalarca ferah
sesini ver bana
içim serinlesin
el ver
sevmek,dokunmaktır *bilirsin
yüreğime bir dokun
aritmi hayatın nabzı sakinlesin
bana sesini ver
varoluş türküsü gökkubbede çınlasın
ışıklı yarınları muştulasın
Sevmek Dokunmaktır(Desmond Morris)