DİRİLİŞ İÇİN REQUIEM

DİRİLİŞ İÇİN REQUIEM

Josef H. Kılçıksız

Ölürsem umrumda değil Nora

Umur ölürse bilirim ki

Kuş kopar onu havada tutan sıcaklığından

Yağış ağıştan kopar gülümser gibi

Birazdan gölgede başlar kımıltı, kendi teninden kurtulmak için

Kapıların gel deyişini dinlerim kocaman kanatlarıyla

Kandaki tuhaf özgüveni size akarken

Düşerken en tutuklu ve hükümlü yerimi keşfederim

Susarken

Yankıya devinemeyen sesini sizi söyleyememenin

Neyim eksik ki Nora?

Sayenizde keşfettim yitip gitmenin sınırsızlığını

Kapının eşiğine yakın duruşunu masumluğun

Defne dostluğunu ve ahlat intiharlarını sayenizde

Düşmek iyidir Nora

Seyretmek iyidir, yaprakça yanışını gamın ve vuslatın

Kendi gücünü deneyen ateşe dokunarak yanmak

Suskunken gök ve suskunken toprak

İyidir, yüreğin dikey boşluğuna oyuklanmak

Çokça yenildiğimizi biliyorum

Küflenmez bir uzaklığa çokça gömüldüğümüzü

Sessizliğe uzuyor bakışlarınızda risalelerim

Buz kırığı dilleri gizli bir deyiştir

İçimde ölür ve dirilir

Kanatır kırılgan imgeler sürmüş sivrileri

Boşuna uğraşmayın, onlara yetişemezsiniz

Giderken, üstüme üstüme gelendiniz

Kısık ışığın gölgede çoğalma ihtimali sabah tüllerinden sızan

Sizdiniz, akıtan damdaki kırık kiremit

Siz giderken orman oradaydı köklerinin çamuruyla

Karanlığı emen sokakta düştüğü yerden kalkmaya yeltenen toz zerresi

Yemeden içmeden kesilmiş Hydra içimde

Zehir esriği Şahmaran oradaydı

Ve orospuluğunu alnımıza altın harflerle yazdıran zaman…

Hava siz koktukça pas tutmaz kapı rezeleri

Yine de, “söz verme” der demirin ağrısı

Bin yıldır açık lahitler “söz verme” der.

Gecenin bu saati hayra yorulmaz aynada kedi görüntüsü

Hayra yorulmaz bu yanılsamalar dalıp gittiğimiz

Özlem, yüzünü öpememekten eskittiğimiz bir ülke ki

Geleceksiniz değil mi?

Gelmelisiniz mutlaka.

Josef Hasek Kılçıksız