Hayat ne Tatlı | Yusuf Gür
Bir öykünün adı bu
MŞE imzalı
***
Öykü şöyle
Hafız Nuri ancak öğleyin evinden çıkar
Yapacağı iş ve gideceği yer yok
Oradan geçen işine gitmekte olana yoldaş olur
Arkadaşı onu yolda eker
Bir başkasına yoldaş olur
Böyle böyle akşamı bulur
Evine sağ salim dönmüştür
Ne kaygı tasa ne üzüntü keder
Gönlünden geçeni haykırır
– Yaşamak ne tatlı şeymiş
İnsanın ömrü olup yaşamalı
***
Amaçsız bilinçsiz boş bir yaşam
Ama ona göre boş değil hoştur
Mutluluk başka nedir
Yüz yıldan beri de hâla böyledir
Değişmemiş değiştirememişiz
Kim çağırsa onun ardından gideriz
Bizi kullanır
Bu da bizim en büyük üzüntümüzdür
***
İnsanımızı en doğru anlatan işte bu MŞE
Bir de RN Güntekini bilirim
Bir üçüncüsüne raslamadım
***
Yaşayan ölülerdir halkımız
Düşleri yitiktir
İşleri başkalarını mutlu etmek yalnız
Över misin söver misin