Kayıp | Erkan Kenan Durmaz
Belki bir mevsimin gözyaşları
Dökülürken siyim siyim
Olurken abıhayat çeşmesi
Bu çilentide
Belki unuttuğum bir öykünün
Aralanırkensatır arasında
Ya da yazılırkenyalınkılıç
Bir mürekkebin karasında
Bulurum bir gün
Kaybettiğimi
Hatırlarım
Kendimi kaybedip
Ayıp ettiğimi
Belki bir gün
Bir yelkenliye rüzgâr olmak var
Aşkla esen
Şimdi kim yakıştırsın beni buna
Hangi şair
Hangi dize
Karanlığı yoldaş etmişlerken bize
Ah be ölümüm
Benim asude yanım
Bu nasıl kabulleniş
Vay ki ne vay!
Kaygılarım biyana
Korkularım biyana
Keşke sevmeseydim seni
Bu denli yakışmazdım sana
Saçlarını tarayıp geldiğinde
Süslenip sokulduğunda
Soyunduğunda bana
Öyle baş döndürücü koktuğunda
Keşke sevişmeseydim
Bu denli karışmazdım sana
Aynada hep seni gördüm
Hiçbir yere gitmedim belki
Niye yoktum ki o aynada
Niye soyundum sana
Niye giyindimki seni?
Bu öteden beri kaçtığımken
Belki bir gün
Bir tuvale resmedilmek var
Renkle dolan
Şimdi kim yakıştırsın beni buna
Hangi ressam
Hangi göz
Kalbin tam ortasındaki
O kara noktayım
Ziyadesiyle yoktayım
Süje dergisi, Ocak – Şubat 2018/
26. sayısında yayımlanmıştır.