Şöhreti Şairlerini Aşan Şiirler | Vasi Köse

Bingöl Çobanları | Kemalettin Kamu

Daha deniz görmemiş bir çoban çocuğuyum.
Bu dağların eskiden aşinasıdır soyum.
Bekçileri gibiyiz ebenced buraların,
Bu tenha derelerin, bu vahşi kayaların
Görmediği gün yoktur sürü peşinde bizi
Her gün aynı pınardan doldurup testimizi
Kırlara açılırız çıngıraklarımızla.
Okuma yok, yazma yok, bilmeyiz eski yeni,
Kuzular bize söyler yılların geçtiğini,
Arzu, başlarımızdan yıldızlar gibi yüksek;
Önümüzde bir sürü, yanımızda bir köpek,
Dolaştırıp dururuz aynı daüssılayı.
Anam bir yaz gecesi doğurmuş beni burda,
Bu çamlıkta söylemiş son sözlerini babam;
Şu karşıki bayırda verdim kuzuyu kurda,
“Suna”mın başka köye gelin gittiği akşam,
Gün biter, sürü yatar ve sararan bir ayla,
Çoban hicranlarını basar bağrına yayla.
Kuru bir yaprak gibi kalbini eline al,
Diye hıçkırır kaval:
Bir çoban parçasısın, olmasan bile koyun,
Daima eğeceksin başkalarına boyun;
Hülyana karışmasın ne şehir, ne de çarşı,
Yamaçlarda her akşam batan güneşe karşı
Uçan kuşları düşün, geçen kervanları an,
Madem ki kara bahtın adını koydu çoban!
Nasıl yaşadığından, ne içip yediğinden,
Çıngırak seslerinin dağlara dediğinden
Anlattı uzun uzun.
Şehrin uğultusundan usanmış ruhumuzun
Nadir duyabildiği taze bir heyecanla,
Karıştım o gün bugün bu zavallı çobanla
Bingöl yaylalarının mavi dumanlarına,
Gönlümü yayla yaptım Bingöl çobanlarına.

KIRIKHAN KÜLTÜR ve SANAT DERNEĞİ  | Vasi Köse‎ 

Kemalettin Kâmi Kamu, Şiirleri okul kitaplarına giren, yurt genelinde tanınan bir şairdir. 1901 yılı Bayburt’ta doğmuş, 1948 yılında Ankara’da ölmüştür

Lakabı: Gurbet Şairidir.

Kemalettin Kamu’nun on altı yaşına kadar Bayburt, Erzurum ve çevresindeki dağ ve yaylalarda doğayla iç içe yaşadığı bilinir.

Bingöl Çobanları şiiri en cok tanınan şiirlerindendir. Şair bu şiirde Bingöl çobanının arkasında, kendisini çobanla birleştirir, kendi duygularını ona yükleyerek bize aktarır.

Burada konuşan çoban değil, şairin kendisidir.

Şair, şiirin son bölümüne kadar kendisini ortaya koymaz. Hep çobanı, çobanın yaşadığı ortamı, onun sosyal yapısını, duygu ve düşüncelerini, acı ve kederlerini çobana anlattırır.

Son bölümde ise kendisini ortaya çıkarır.

Şair, şehrin uğultusundan usanmıştır. Kendini dinlemeyi ve çocukluk yıllarında yaşadığı dağları özlemektedir.

En son Bingöl çobanlarına gönlünü yayla yapar; Bingöl çobanları orada gezinsin diye… Onları hep içinde yaşatmak istemektedir.

Bilgi Kaynağı: MEHMET GÖKÇEN