NÛ SURET | Aziz Kemal Hızıroğlu

-dev aynalarda-

sevgisi burnunda yüz, kısa ömürlü gerçek

erktir, öldürürken yasal hükümler giyinir

bir gün olsun mavi düşü kuşanamadan

tenha yürek kalabalık maskelere bürünür

-kırık aynalarda-

bozkır akşamlarında karanfil yüzlü adamlar

küçük çocuklarına düşlerden ağabey bulur

kadınlar, ah o yorgun kadınlar karagül suskunluğu

kullanılmamış mendillere tuzdan yarın eğirir

-zamansız aynalarda-

çığlıklar yollara çiçek düşürürken

sevinçli türküler halay mekanı düşünür

geceleri müzelerde konaklayan yaralı sevda

sabah oldu mu çocuk cesaretiyle süslenir

-yasak aynalarda-

deniz kuşları yüklenmiş yurtsuz bir şair

kayan yıldız boşluğuna kanat sesleri taşır

ölüm molalarında biraz ölür biraz doğar

geciken güzelliğe çağrı sözcüğü bırakır

-aşk aynasında-

ben’de kalmış kadim

ve örtülü biri yüzünden

çıplak insana yer bulunamamıştır

Aziz Kemal Hızıroğlu

(*) Mühür, Tümzamanlar Yayıncılık, Nisan 2004