Bir Uzak Sahile | Cevat Çeştepe
/topaç dönmeye devam ediyor ama o sokak çoktan kaybolmuş bile/
daha dün., arasından seyretmiyor muydum seni uyku perdemin
kaybolup gitmişsin işte arkana bile bakmadan., şimdi neredesin…
oysa hala ne kadar taze kanattığın dizlerimin yarası., bir bilsen…
..,sen başucumda okunan., bitmeyen bir masaldın bana her gece
kışlar çok ağır geçerdi ama hiç üşütmezdi., üstüme seni örtünce
ya şimdi diye sorarsan., işte onu hiç sorma…
. . . ,
/gözyaşlarım gümüş balıklar gibi akarken., denize inen sokaklardan/
sanki binmişim Galata’dan bir gemiye de el sallıyormuşum gibi
Kızkulesi bir veda gibi bakıyor arkamdan., belki bana öyle geldi…
inan ki gülüm., bir ayrılık fotoğrafına ancak bu kadar sığar hüzün…
..,oysa benim o rıhtımdan denize saldığım., kanadı kırık bir martıydı
ben değildim yani., ana-baba bir İstanbul’dan doğma hatıralarımdı…
de ki onlar bir dalgakıranın vedası gibiydi dalgalara…
. . . ,
şimdi yolunuz açık olsun çocukluğumun şehri., gençlik İstanbulum
sizi dünlerimden kanatlanan fırtına kuşlarına emanet ediyorum…
ve dönüp yüreğimde sakladığım sana bakıyorum.,
haydi canımın içi şimdi sımsıkı sarıl bana…
.”Arkamdan el sallarken”.
Cevat Çeştepe- 2015/2024
…