Ey Hayat | Yılmaz Pirinççi

Gülüşlerimizin tam ortasından vurdular yüreğimizi.

Kan kızılı bir gelincik yaprağında bedenimizi

toprağa gömer gibi

Umutların en mavisinden

Ve en beyazından hasretlerin

Kırdılar bizi

Ne zaman ağız dolusu bir kahkaha düşecek olsa dudaklarımıza

Ne zaman gökkuşağı renklerini ortaya dökse gözlerimiz

En ince yerimizden kıydılar bize.

En savunmasız

En masum yanımızdan

O en çok kıyamadığımızdan

Bir selamlık düş’tü ömrümüzde uzayan

Gözlerimizin ferine bulaşan sevgiden yana bir öpüştü

Bir umuttu her doğan gün

Her gün bir anka kuşu kanatlanırdı göğsümüzde

kendi yangınlarından

Vurdular.

Maviler içinde.

Vurdular umutların tam ortasından.

Ölmüyorum ulan,

Ölmeyeceğim.

Ben o mavilikleri alnından öpmeden ölmeyeceğim

O güneşin yangınında yüzümü yıkamadan ölmeyeceğim.

Kırdılar bizi,Sarı saçlı,mavi gözlü çocukların güldüğünü görmeden ölmeyeceğim

Gözlerini döken kadınların bakışlarında yıldızları görmeden ölmeyeceğim.

İstediğin kadar sına beni

İstediğin kadar başa al yolumu ey hayat.

Ben sana hiç bir zaman yenilmedim.

Yenilmeyeceğim

Yılmaz Pirinççi

…