Gülümsemek ne güzel | Yılmaz Pirinççi

Gülümsemek ne güzel…

Yorgun bir akşam güneşinde,

Ellerinde hissederek ekmeğin kokusunu

Ve gururunu çocuklarına taşıdığın her şeyin en helaline dokunduğu için gözlerin.

Gülümsemek ne güzel…

Yağ pas içinde,

Ve beyazlar içinde

Ve alnına değen renklerin gözlerinden öperek,

Öperek bütün hasretlerin o en kanamalı yerinden.

Kızılın maviye karıştığı o ufuk çizgisi üzerinde sevişerek seninle.

Gülümsemek ne güzel şey…

Ne güzel şey çocuk yüzlü sevinçlere karışmak…

Tutmak ellerinden,

Sıkı sıkı

Ve hiç bırakmadan,

Yürümek sonsuzluğa…

Gülümsemek ne güzel şey…

Yüzünün coğrafyasında yeniden çizmek gibi bu güzel ülkeyi…

İnanır gibi aşka,

İnsana…

Allah’a inanmak gibi…

Kim yarattıysa ayrılığı,

Yakasız mintanlara düşsün.

Yinede gülümse,

Gülümsemek güzel şey…

Yılmaz Pirinççi

….