Kızıl Karanfiller | Mustafa Söylemez

Hangi ışıkla yaktın, söyle

Aşkın sönmeyen yamacını?

Yüreğimde bitmeyen isyanların.

Sen mi kanattın

Yolumu saran şu karanlığı

Gündönümünde gökkuşağı olurken

Gamzendeki gülüşler.

Görünmez tepenin üstünde

Bir çığlık geleceği görmüş gibi.

Gün dökümlerine savurdun eteklerini

Döküldü kızıl karanfiller

Emeğin yılmaz çığlığı

Şenlendirirken yitmiş bir ovayı.

Gonca güller fısıldadı bana

O bülbül söylemiş adımı sana.

Görkemli beklentiler

Nasırlı ellerinden aktı ovaya

Tepe üstünde gelin edilen emeğin

Utkusuyla son yorgunluğunda…

Yıkanmış bir tapınması umudun

Korkular tümden bittiğinde

Ormanın ulu gölgesinde.

…