Ha Babam Karanfil | Aziz Kemal Hızıroğlu

Düş’üne yolculuklarda yıkandı yüzüm

Taşıdıkça suyun aşkını yağmur sonrası

Duruluğun güneş benekli hasret

Bakışın uzun yollar kaldı

Her şey gördükçe içine çeken

Kapandıkça öteleyen gözlerin anaforu

Kal dedim yüzüne

Kal dedim gözlerine

Bu görüntü artık unutulmaz

Bu görüntü ha babam karanfil kokar

Sesim duyulmadıkça

Yorgun teknem rotasını midyeye saklar

Gitme dedim yüreğim albatros

Ayrılığı yazmışlar biz kıralım

Raşid behbudov çığlık şölenindeyse dedim

Ya onun sesini

Ya usul bir merhaba gönder

Ne yaptıysak bütünlenmedi yaşam

Kanayan ekmek, göçebe umut

Konuksever odalarım

Ev sahibini sevmeyen düşler

Kal dedim seninkine

Ha babam karanfil koksun

Yolcular yolcusu yaşam

Yorgun ve yapayalnız postacılar yüzünden

Suyu kesildi içimdeki gecekonduların

Kirli yüzümü kilitsiz kapıya dönüştürdüm

Kapı ki- ya yağmur vurmalı bir kuşluk vakti

Ya da senden bir haber…

//Çalı dergisi, Mart 2006//

…