Ney ve Rüzgâr | Aziz Kemal Hızıroğlu

Boşluk şöleninde kayıp lâleler

Yollarda kendini kurutan kalabalık

Yankısız rüzgâr ney arıyor kıyılarda

Bahar dilsiz ağaçlar şaşkın

Küf küfe dargın  -göğüsler sahafında

Eski tutkudur  -kehribar sabır

Uzaklarda yorgun mu yorgun bir gemi

Tüm aşkları oflaya puflaya geçiyor

Limandan limana tanımadık  -bir ürperti

Denizin saçlarında  -tellenmiş rüzgâr

Kendine el arayan masa örtüsü havalanmış

Gülüşlü kaydırmaya aç mutsuz çakıl

Kendi içine konuşarak yaşlanmış  -arzu

Yorgun dolandıkça  -özlemin kimsesi yok

Birden orman coşkusu, şamata, insan sesleri

Annelerle babalar, ninelerin kolunda dedeler

Dik omuzları, şık ve ütülü giysileri

Anılar bir adım öne geçti işte masalar

Kum gibi çocukla  -bir başka bahar.

Fırtına çalımıyla geldi  -yaşama vakti

Deniz kıyısında ney’ini bulan rüzgâr.

Aziz Kemal Hızıroğlu

(Göndere Çekilen Karanfil, Tümzamanlar yay, Mayıs 2005)

….