Hüzün | Yılmaz Pirinççi

Hüzün hep aynı hüzün gözlerde..

Nasıl gülümsersen gülümse

Nasıl boyarsan boya kaşını gözünü

Hangi renkte olursa olsun dudağın.

Hep yarım kalmış küçük bir kız çocuğu yüzünde …

Uzak kalmış bir düşün ardı sıra gitmiştir belki

Belki geç kalınmış bir sevinçtir dudağının kenarında bükülen

Belki susmuş kelimelerin çizgileridir

Belki renkleri çalınmış bir ses

Gün doğumu kimliğini ele verir günün ilk ışıklarında

Herkesten, hatta kendinden gizlediğin ne varsa avaz avaz haykırır yüzünde

Aynalara hep uzak kalırsın bir zaman

Susturmak ister gibi içinde ağlayan çocuğu

Hüzün hep aynı hüzün gözlerde

Mavi, yeşil, kahverengi

Ne farkeder ki

Aynı renkte akar bütün gözyaşları

Aynı tuz izleri yanaklarda

Ve hep aynı yarım gülümseme

Aynı inat

Aynı isyan.

Aynı mağrur ve suskun bakış.

Şimdi kendini yeniden yaratmanın vaktidir dedi kadın

Aynanın buğusunda bir edalı nakış…

…

Yılmaz Pirinççi