Sensizlik | Habibe Dirican

Yine sensizliği sarıyorum geceye

Uyutuyorum umutsuzluğumu

Yūreğim sevgi dolu

Umutlarım zindan

Parmaklıklar arasında sıkışık kalmışım

Ne yana dönsem uçurum

O”ysa senin seven yūreğim

Nelerin ūstesinden gelmedi ki?

Şimdi çaresizim yãr

Nefesimi nefesine veremiyorum

Omuzum bekler başını

Başın duman, duman yãr

Yar bu suskunluğun can alır

Geceler ayaz

Sabahlar sesiz

Yaran derin

Dilin ahraz

Kalbin ise beni unutmuş

Canın yanıyor canımı yakıyor

Kör bıcak  sinemi deliyor

Umut dalarınmı kırıldı yar

Eyyūp  sabrın tūkendimi

La tahzen demiyormu dilin

Yar hūzūn kapındamı

Sabrın tūkendi

Yusufun zindanın damısın

Yoksa  musa’nın kor ateşindemisin

Karınca misali su taşısam

Yanan ateşine .!

Ben yorulmam yeterki  kor ateş sönsūn yūreğinden..

Çık artık Ashab’ı Keyf gibi mağardan

Uyan artık mahrur bakışlım

Sensizlik ateşten gömlek

Habibe Dirican