Gerence Postası | 23

NEVİN KOÇOĞLU’NDAN “KUĞU KARDİNALİNİN ÖLÜMÜ”

     Kentlim, Antepli hemşerim Nevin Koçoğlu’nun mürekkep kokulu yeni şiir kitabı “Kuğu Kardinalinin Ölümü” (*) Ankara’dan Gerence’ye de ulaştı.

     Kuğu adı bir anda beni Eylül 1966’da başlayan Nisan 1975’e dek süren Ankaralı yıllarıma götürdü. Kuğulu Park’ı andım,  o günlerin gençliği, doğallığı, dostları, sıcaklığı ile.

                                        ***

      Bilen biler; ama Nevin Koçoğlu’nu tanımadan geçmeyelim yine de:

Şair, yazar, gazeteci. 5 Kasım 1966, Gaziantep doğumlu. Çocukluk yılları İstanbul’da geçti. İlkokul, ortaokul ve lise öğrenimlerini Gaziantep’te yaptı. Eskişehir Anadolu Üniversitesi Kamu Yönetimi (2008) Bölümü’nü bitirdi.

Uluslararası Basın Kartı’na sahip bir gazeteci olarak çok sayıda gazetede köşe yazarlığı yaptı, politik makalelerin yanında daha çok çevre duyarlılığı konusunda yazdı ve sivil toplum kuruluşlarında aktivist olarak görev aldı. Hâlen “Gaziantep Haberler” gazetesinde yazıyor. “Güney” Dergisinde .

Nevin Koçoğlu’nun ilk şiiri 2008 yılında Forum Edebiyat dergisinde yayımlandı. Sonraki yıllarda Güney, Eliz, Edebiyat, Kurgu, Karşın, Mavi, Ekin Sanat, Siyah Beyaz, İlkinci, Tmolos gibi dergilerde yayımlandı. İsviçre- Zürih / Radyo Lora’da konuk olarak üç programa çıktı.

çok sayıda şiiri İngilizce, İspanyolca ve İsveççeye çevrilmiştir. “Mor Haziran Ölüsü” başlıklı şiiri ile “2012 Vahattin Bozgeyik  Şiir Ödülü İkinciliği”ni aldı. Çağdaş Şair ve Yazarlar Derneği (ÇAĞŞAD) Yönetim Kurulu üyesi olan Koçoğlu Ankara’da yaşamaktadır.

                                        ***

Miguel De Unamuno, Nikos Kazancakis, Antonio Machado, Antonio Skarmeta, Rocio Biedma,Mahmud Derviş, Kafka, İbni Haldun… Bu adların sözlerinden öyle güzel alıntılar yapmış ki Nevin Koçoğlu, şiirine farklı bir değer, anlam, boyut katmış sanki.

     Örneğin İspanyol şair Machado’nun “ben ruhumu arkada bıraktım” dizesiyle öyle güzel duygudaşlık kurmuş ki hemen arkasından kendi sesini daha gür duyar oluyorsunuz:

Sırtımı bahçendeki huş ağacına yasladım

Mantomun düğmeleri açık, nemli rüzgâr göğsümü

selamlıyıor ve saçlarımı

Ben bir reyhan annesiyim estikçe kokusu savrulan

Konuş, susmakonuş

Söyle bir yaranın gölgesinde herkesin kendine ağladığını

     Nevin Koçoğlu, bu kez şiirini daha yoğunlaştırmış, olgunlaştırmış, dizelerine kendi sesini taşırken, evrensel duyarlığını okura ulaştırmayı başarmış.

     Burada sözü şair dostum Yusuf Alper’e bırakmak istiyorum. Alper 12 Aralık 2020 günü facebook sayfasından paylaştığı Nevin Koçoğlu değerlendirmesinde şunları yazıyordu:

“Nevin Koçoğlu ilginç bir hüzün şairi. Kadın şairlerde bu kadar derinlerden gelen hüzün çok yoktur. O doğduğu coğrafyanın (Antep), yaşadığı yerlerin (sanki Avrupa vb. dışarda gibi, ama egzotik değil), toplumsal tarihin kendisinde topladığı ortak bilinçdışı’ndan kaynaklanan ancak düzeyli bir bilinçle bireysel ve toplumsal duyarlıklı şiirler yazıyor. Son birkaç yıldır sanal dünyada şiirlerini gördüğümde severek okuduğum bir şair. Başkalarına sorduğum soruyu ona da soracağım? Kendini bugüne kadar nasıl, nerelerde sakladın?

(…) Birçok şair yazardan hüzünlü alıntıları şiirinde içselleştirerek yürüyor. Hüzün ağırlıklı ancak nihilist olmayan, yolun sonunda ışığın varlığına inanan bir şair.

Böylesine ekonomik, lirik, sese ve anlama önem veren, insanın ve toplumun derin acılarını hüzünle şiirleştiren şairi kutluyorum.”

     Ben de Nevin Koçoğlu’nun şiirdeki verimli çalışmasını, başarısını, üretimini alkışlıyorum.

     Kitabının son sayfasına eklediği Yol Haritası da okura bilgi vermek açısında yerinde. Böylece Mehlican’ı, Melekler Kalesi Sant’Angelo’yu, Prag’ın içinden geçen Vltava nehrini, Tuz şehri Malaga’yı, Jian Kuşu’nu, 800 yaşındaki Pohutukawa’yı da şiirin  tadıyla dolaşıyoruz.

Ateşi dinlendirdim!

Suyu bıçakla kestim.

“Güneş, anne memesinden ayrıldı” ben suya girdim.

Yıkandım, arındım, yağmur kokusuna belendim…

Terk etmek için kendimi, akşam soğuğunda yola çıktım.

Yaşımı geride bıraktım, ipek giysilerimi, bildiklerimi.

Çayırların yalnızlığından, ağaçların gençliğinden geçtim,

acı kavakları geride bıraktım, dağın töresi gereği sustum.

    Ciltli kapağı, kapak görseli, baskısı, sayfa düzeni, içeriği ile Nevin Koçoğlu’nun “Kuğu Kardinalinin Ölümü”nü okumalısınız derim.

(*)Kuğu Kardinalinin Ölümü, Nevin Koçoğlu şiirleri, Favori Y. Kasım 2020, 80 sayfa