Bazılarının bahşedildiği bazılarının tamamen yoksun olduğu güç | Sergey Dovlatov

Kendi gözlemlerine dayanan günlük hikayeleri okuyucuyu ağlatır ve güldürür. Genel olarak Sovyet toplumunun, özelde Sovyet sanat çevrelerinin kuşatılmışlıklarını, anlatır.

Ermeni asıllı Rus yazar Sergey Dovlatov, 60’ların sonlarından itibaren yeniden sıkıştırılmasıyla, bir devlet refleksi olarak her yeri istila eden paranoya ve gerçek ile kurmacanın birbirlerinin içinde yaşadığı Brejnev dönemini eleştirir.

—

“Bazılarının bahşedildiği ve bazılarının tamamen yoksun olduğu güç. “

• Kıskanç insanlar, kadınların paralarının zenginlere çekici geldiğine inanırlar. Veya bu parayla ne satın alabileceğinizi. Kadınları cezbeden para değil. Arabalar ve mücevherler değil. Restoranlar ve pahalı kıyafetler değil. Güç, zenginlik ve zarafet değil, bir insanı güçlü, zengin ve zarif yapan şey, Bazılarının sahip olduğu ve bazılarının tamamen yoksun olduğu güç.
• Aile, duşta tam olarak kimin yıkandığını sese göre tahmin ederseniz.
• Bir kadınla sohbet ederken acı veren bir an vardır…. Gerçekler, argümanlar, argümanlar veriyorsunuz. Mantık ve sağduyuya hitap ediyorsun. Ve aniden, sesinizin sesinin ona iğrenç geldiğini keşfedersiniz.
• Sevgi, dostluk, saygı, bir şeye duyulan genel nefret kadar bağlantılı değildir.
• İyi bir insan, kötü şeyleri zevk almadan yapan kişidir.
• Çoğu insan, çözümden memnun kalmadıkları takdirde sorunları çözülemez olarak görür.
• Etrafındaki insanlar dürüst değil, naziktir. Cesur değil, empatik. İlkeli değil, küçümseyici. Başka bir deyişle, ilkesiz…
• Bir kişi kendine sormaya alışkındır: Ben kimim? Bir bilim adamı, bir Amerikalı, bir şoför, bir Yahudi, bir göçmen var, Ama her zaman kendine sormalısın: ben bok değil miyim?
• Kadınları cezbeden para değil. Arabalar ya da mücevherler değil. Restoranlar ve pahalı kıyafetler değil. Güç, zenginlik ve zarafet değil. Ve bir insanı güçlü, zengin ve zarif yapan şey… Bazılarının sahip olduğu ve bazılarının tamamen yoksun olduğu güç.
• Hayatım boyunca bir teleskopla uçtum ve müzik olmamasına şaşırdım. Sonra dikkatle trombona baktı ve hiçbir şeyin görünmediğini merak etti.
• Stalin Yoldaş’ı hiç durmadan ve tabii ki sebep için azarlıyoruz. Yine de sormak istiyorum – dört milyon ihbarları kim yazdı?
• Tek dürüst yol, hataların, hayal kırıklıklarının ve umutların yoludur..
• Başka ne var ama yalnızlık yeterli. Para, söyle, çabuk tükeniyorum, yalnızlık, asla …
• Tembel olduğu için ayrılmayan bir adamla yaşamak çılgınca…
• Yürüdüm ve düşündüm – dünya delilikle doldu. Delilik norm haline geliyor. Norm bir merak duygusu uyandırır.
• Hayatta neyin en önemli olduğunu biliyor musun? Önemli olan, tek bir hayatın olmasıdır. Bir dakika geçti ve son. Başkası olmayacak…
• Hedef ne kadar umutsuzsa, duygular o kadar derin.
• Aşk gençlik içindir. Askerler ve sporcular için… Ama burada her şey çok daha karmaşık… Artık aşk yok, kader var.
• Editör iyi huylu bir insandı. Tabii ki, zalim ve öfkeli olduğu ana kadar.
• Sadece sarhoş olduğumda sigara içiyorum. Ve ben durmadan içerim. Bu nedenle, birçok insan yanlışlıkla sigara içtiğimi düşünüyor.
• Tiksinti hissettim ve gittim. Aksine kaldı.
• Tanrı’dan takviyeler istenmez.
• Parayı cebimden çıkarmadan saydım.
• Bir erkek için tam bir karakter eksikliğinden daha büyük bir trajedi yoktur!
• Yalnız kalmayı tercih ederim ama birinin yanında …
• İnsanları pozitif ve negatif olarak ayırmayı uzun zamandır bıraktım. Ve edebi kahramanlar – daha da fazlası. Ayrıca, hayatta tövbenin kaçınılmaz olarak bir suçun ardından geldiğinden ve mutluluğun kahramanca bir eylemin ardından geldiğinden emin değilim. Biz kendimizi olduğumuzu hissettiğimiz şeyiz.
• Bence sevginin hiçbir boyutu yok. Sadece var – evet ya da hayır.
• Erkek erkeğe – ne isterseniz … Koşulların tesadüflerine bağlı olarak…
• Arandığında ziyaret etmekte sorun yoktur. Davet edilmedikleri zaman ziyarete gitmek korkunç! Ancak, en iyisi aradıklarında ve gitmemenizdir.
• Bir aile, duşta tam olarak kimin yıkandığını sese göre tahmin edebiliyorsanız.
• “Hayat güzel ve harika! Yoldaş Mayakovski’nin intiharının arifesinde haykırdığı gibi. Linolu mu? değiştirmeyeceğim. Fikrimi değiştirdim, çünkü dünya mahkûm.”
• Aslında aşkın ne olduğunu bile bilmiyorum. Kriterler tamamen eksik. Mutsuz aşk – bunu hala anlıyorum. Ya her şey yolundaysa? Bence bu endişe verici… Norm anlamında bir püf noktası var. Yine de kaos daha da kötüdür…
• Tüm insanlar iki kategoriye ayrılabilir. İki gruba. İlk grup, soranlardır. İkinci grup cevap verenlerdir. Bazı insanlar sorular sorar. Diğerleri sessizdir ve tepki olarak sadece sinirlenerek kaşlarını çatarlar. Bir kilometre uzaktan soru soran kişiyi tanıyabiliyorum. Onun kişiliğini kaybeden kavramı ile ilişkilendiriyorum.

“Bir Rus ne kadar kızgın olursa olsun, ona bir içki ikram edin, hemen kibar olacaktır …”

—