Ey, Çocuk! | Seyital Baykal

Oysa biz, seni Allah’a ısmarlamıştık

Daha hayallerinin rengi paletlere düşmeden

Tuvallere resimlerin çizilmeden

Dünyanı karalara boyadılar ey çocuk!

Annenin elinden tutarak gittiğin

Pazar yerlerinde satılır mı mutluluk?

Pamuk şekeri, bir çift ayakkabı

Kurşundan askerler, tanklar, uçaklar…

Yağmur değil göğün kustuğu

Oyuncak değil bu uçaklar, bu tanklar

Pazar yerlerinde ölüm de satılırmış

Gökten yağarken bombalar

Biz, seni oysa Allah’a ısmarlamıştık

Tek isteğin sıcak bir yuva, başını okşayan bir eldi.

Annenin kolları sarmalıydı bedenini

Sokaklalar emzirmemeliydi seni ey çocuk!

Rüyalarında durgun, masmavi bir deniz

Düşlerinde ipekten yumuşak, bembeyaz kumsallar

Umutların vardı karaya ayak basacak

Sahillere vurmamalıydın ey çocuk!

Daha oyun oynamaya doymamışken

Bir gecede nasıl da büyüdün?

Evcilik oynarken evinizin önünde dün

Gelinlik kız oldun bir günde ey çocuk!

Buralarda kefenlere gelinlik diyorlar

Karaları beyaza boyayarak

O yüzden gelinlikler hep kırık beyaz

İçinde; kırık kalpler, hıçkırıklar, gözyaşları, cinnetler…

Yürüyen cesetler, yaşayan ölüler var

Buralarda gelinlikler hep kırık beyaz

Hayattan yetim, sevgiden öksüz

Demir ranzalar öpmüş yanağını

Çığlığın yalarken soğuk duvarları

Sadece yalnızlık okşamış başını ey çocuk!

Sen melekler kadar masum ve günahsızken

Bakışlar gezindi üzerinde melekleri bile ürküten

Sonra eller dokundu bedenine kirli, günahkâr

Sustun çığlıklarını, sustun hep içine içine

Unutamadı kalbin, unutamadı  ruhun o  elleri

Gözyaşların dışından çok hep aktı içine içine

Tutamadık o elleri, engel olamadık o ellere, ey çocuk!

Parklarda, bahçelerde oyunlar oynayacakken

Senin payına mayın tarlasında sek sek düştü

Sakın! Basma çizgiye, aman dikkatli ol!

Yaşam ile ölüm arasında bir oyun bu, ey çocuk!

Bir yanda, yediği önünde yemediği ardında

Dünyada yalancı cennetler yaşayanlar

Diğer yanda, bir parça ekmek, bir yudum suya muhtaç

Açlıktan bir deri, bir kemik kalmış çocuklar

Senin payına da açlık, susuzluk düştü ey çocuk!

Yaz kamplarında, izci kamplarında

Yıldızlara, karınca yuvalarına bakıp

Yolunu,  yönünü bulmayı öğrenecektin

Mülteci kamplarında, toplama kamplarında

Yoksulluğu, çaresizliği, acıyı öğrendin ey çocuk!

Okula gidecektin, kalem tutacaktı ellerin

Kitaplar okuyup hayaller kuracaktın

Daha alfabeyi sökmemişken okulu çocuklar

Ekmeğin kaç para olduğundan bihaberken

Sen, hayatı küçücük omuzlarına yükledin

Ekmek parasının ne demek olduğunu

Kitaplardan değil hayattan öğrendin ey çocuk!

Sen; Allah’ın emaneti, göz ışığı, gönül aydınlığı

Sen; cennet meyvesi, dünyanın en güzel kokusu

İhanet ettik emanetine, ihanet ettik gözlerimize

Bağışla bizi Allah’ım, affet bizi, affet ey çocuk!

Seyital Baykal