Bir sen ağlarsın haline | Aysel Çınar Demirci

Ey..
Benim naçizane gönlüm
Kırıldın küsdüm yoruldun
Bir aşk uğruna terk ettin içindeki şehri.
Yıllarca hüküm sürdü yalnızlığın
Güneşi görmeden geceye razı oldun.
Sevda yolların parangalandı.
Bulut oldun yağmur oldun kurak yüreğe,
Bir yudum aşk uğruna soldu yeşillerin.

Dolaştın köşe bucak
Aşkı yanlış zamanda yanlış yerde aradın,
Saf tuttun uzak bahar sevdasına.
Ey..
Naçizane gönlüm,
Esir ettin kahkahalarını demir parmaklıklara.
Ellerin öksüz tenin savunmasız kaldı.
Geç kaldın sevmekte ve sevilmekte
Bir tutam sevgi uğruna coştu gözlerin.

Karakış ayazlarında yandın kavruldun
Gereksiz duraklarda konakladın.
Baharda hazanı yaşadın
Dokunduğun her şey hazan rengi.

Bilmez misin ki bu hikaye burada bitti.
Yelken açarsın başka baharlara
Gülüşlerini duyarsın ardından leyleklerin.

Eyy..
Yaralı gönlüm
İçinde aşk adına ne varsa unut gitsin
Yeni bir yara almadan ruhun.
Görmez misin ki,
Serçeler konmaz oldu sarardı dalların.
Kanat çırptılar göçmen kuşlar gökyüzüne.
Firar etti aşk senden
Savrulur zincirleri başıboş rüzgarlara.
Bir sen ağlarsın haline gönül
Bir de içindeki güvercinlerin.

Aysel Çınar Demirci