Kapı Sesi | Aziz Kemal Hızıroğlu

Balkon boyu kumru cilvesi yaşanırken sahaf ikindilerde

sevişme düşü çaldım yürek savuran ayrılıklardan

eşikteki boşluğa anımsatamadım kavuşmayı ve sesi

yüzümdeki sirenler parmaklarımda sığınak aradı durdu

serildim okyanus sıkıntılı kağıda, sessizce çizildi liman

kelebek şarkıların göğüslere dek gömüldüğü akşamlarda

yengi düşman aradı, yenilgiye yataklık edip bekledim

ne ıslık tuttu kapı sesinin yerini, ne bir türkü

masal silindikçe yüzlerden, erk yitirdi söz devi

anlaşıldı: aşk girmeye kalksaydı, sesi kalacaktı utançta

umudun çatlağından korkunun sızdığı gecelerde

kışkurusu günlüklerimi yeniden yeniden okudum

göz yerine iki çivili sancı… açılır kapanır soba… yangın

kar tacirlerine çöl sıcağı oldu ıssızlık… ve kül

kapı seslerine meftun… ey ayrılık aşkları !

tenhalık yarışında başı çeken yorgun sabahlarda

deli gömlekli ruhumu saklambaç yıldızlarına sakladım

“uzun uyut” dedi çiçekli perde “yaralı gövdeni”

“aynayı yüzüstü döndür, yan yatır, ya da sırtüstü kır

ne yaparsan yap, bulur seni ilk kapı sesi… varsa geleceği”

çıt dedi perdedeki çiçeğin alıngan dalı

çıt! çıt! çıt!

Ocak 1999, Değirmendere-Kocaeli)(*) Mühür, Tümzamanlar Yayıncılık, Nisan 2004

Aziz Kemal Hızıroğlu