Deniz | Mehmet Özcan Yasdıbaş

Ey çocuk, yaz şimdi dediklerimi
Uzun olacak bak baştan bilesin
Dede, deniz gördün mü dedindi ya

Evvela bir eylül zamanıydı
Bunu iyi belle
He mi, tamam mı?

Yolum şehre düştü
İki parça alacağım vardı
Bizim köyden şehre inmek
Hep vakitsizce olurdu
Kimse zevkine gitmezdi
Anlayacağın şehir oradaydı
Da bizim işimiz olmazdı
Ha yeni doğan bebenin kaydı
Ha Allah gecinden versin
Bir tanığın vefatı
Ya da baş göz edilenlerin
Resmi, hükümet nikâhı

Yani şehir oradaydı da
Biz bilmezdik nesi var nesi yok
Bir eylül zamanı düştü yolumuz
Aklıma geldi
Ne vardı burada
Gören gelir anlatırdı
Günlerce sürerdi
İki saatlik mevzu
Destanmış gibi

Benim de aklıma bir anda gelmedi mi?
Daldım boyalı sokaklarina iyi mi?
Göz alıcı bir panayır
Sanki 29 Ekim, okul bahçesi
Başım baykuş gibi
Döne döne gezdim her yerini
Herkes biz gibi
Konuşmaları da aynı
Ama insanı biz gibi değil
Başkaydı buranın adamı

Selam yoktu mesela
Hele gülen adama rastlamak
Herkes aceleylen gelip geçiyordu yanımdan
Kimim neyim umurunda mıydı?
Köylünün biri, dolanıyordu işte aval aval
Ölsem kalırdım, tutmazdı kimse elimden, kolumdan

Epey sonra bir serinlik çalındı yüzüme
Takip ettim o masum meltemi
Koku değişti, sesler azaldı, meltem arttı
Gözüm gökyüzüne karıştı
Her yanım mavi, mavi
Aşağısı da yukarısı da
Denizdi gördüğüm, bir anda vurulduğum
Dayanamadım, koşuvermişim istemeden
Çocuklardan beterdim, son nefesi aldım
Sağında solunda üç beş kayık bağlı iskeleden
Kendimi atıveresim geldi denize içimden
Tuttum ama ne tutma
Deniz çekiyordu beni kendine
Sanki anamdı, çağırıyordu beni gel diye

Biz ki dağda
Upuzun hür düzlükte
Toprağın nazı içinde
Harman yerinde
Kerpiç evlerde
Naçar kalmışız geçim derdinde
Bilemeyiz hiç
Deniz denen sevgiliyi
Tuz kokan tenini
Bereketini, güzelliğini

Deniz dediysek denizdi hani
Ha gökte bir kuşum
Ha denizde bir balık
Her yanım derin bir mavilik

İyi hatırlıyorum eylül zamanıydı
Ve karşımda ilk göz ağrım İzmir’in denizi

MEHMET ÖZCAN Y.