Madımak | Cevdet Vural
Aynı toprağın çocuklarıydılar
Aynı dili konuşuyor
Aynı türküleri söylüyorlardı
Hikayeleri aynıydı
Vatanları aynı
Gülerek geldiler
Bağıra bağıra
Yana yana
Boğula boğula öldüler
Otuzüç candılar
Otuzüç insan
Tesbih taneleri gibi dizilmiş
Kin ve nefretle tutuşturulan öfkeleri
Ateşle kurulmuş pusular
Bu kadarmı sevdalıydınız
Bu kadarmı tutkuluydunuz kinlerinize
Tanrılar değil
Siz yazdınız ateşle yazgılarını
Zehirli çatal dillerinizle
Allahu ekber diye diye
Ateşe sardınız ayetlerinizi
Körükleşmiş nefeslerinizle
Tanrılardan önce
Siz yazdınız beyninize ateşden kaderleri
Onlar aşkla sevgiyle geldiler
Kül olup ayrıldılar
Pir sultanın yurdundan
Siz kurdunuz ateşden pusuları
Candı yaktığınız
Kandı döktüğünüz
Kandı temmusun göz yaşları
İçi kül dolu tabutla toprağa karıştılar
Hangi hikayeler
Hangi türküler toprağa gömülmüş
Söyleye bilirmisin
Susmayacak onların türküleri
Ecel uğramaz yüreğe gömülenlere
Bir tohum serpti yüreği yana yan
Külleri gül olsun diye bir anne
Cevdet vural
2. 7. 2020